Son Sigaram

Yollar

Yine bir kabus bu sefer uyanamıyorum. Benden uzaklaşarak beni korumaya çalışan Onur ve milyarlarca kutu dolusu özlem. Ben ondan başka bişey istemedim. Ellerimden kayıp gitmesine izin vermeyeceğim.
Yorgun olduğumu biliyor beni hala koşturuyor. Artık ümidimi bi kenara bırakıp hayal kurmaya huzuru bulduğum yere gitmeye karar veriyorum. Evin aşağısındaki bakkala adımlıyorum önce, aklıma yine o geliyor karşılaşmamız gözümde canlanıyor. İyi ki diyorum iyi ki. Her şeye rağmen iyi ki. Moduma uygun ihtiyaçlarımı alıyorum üç dört şişe. Mesafenin uzaklığına bakmadan yürüyorum. Yanımdan geçen insanlara aldırmadan kendi kendime konuşuyorum. Araba sesleri bunaltıyor ruhumu. Bir şarkı mırıldanıyorum yollardaki geçen çizgiler gidilen yeri bize gösterir şu alnımda ki duran çizgiler akılsız başa ceza kestirir...
Defalarca tekrar ettikten sonra geliyorum huzuruma. Beklemediğim bi görüntüyle karşılaşıyorum
Onur.
Anlamasamda biriyle konuştuğunu duyuyorum. Yavaşça yanına yaklaşıyorum.
"Onur"
" Nida seni bulmayı o kadar çok istedim ki şimdi kaybetme ihtimali beni çürütüyor, bitiriyor ve ben durup seni kaybedişimi izlemeyi hiç bir şey yapamamanın acısını kaldıramıyorum. Nida çok korkuyorum ilk defa korkuyorum anlıyor musun beni. Benim elimde değil bunlar. Ve onlar seni benden alacaklar. "
İçim titriyor soğuk bedenimi esir alıyor. Bana imkansızdan bahseden adama imkansız diye bir şey olmadığını açıklayacak kelimeler arıyor beynim. Yanına yaklaşıp sarılmaktan başka bir şey yapamıyorum o an." beni ısıt Onur " diyorum. Kelimelerin en sessiz ve yıkık haliyle. Başını omzuma gömüp sığınıyoruz birbirimize. Bi an aklına bir şey gelecek olacak ki ayağa fırlıyor." yok burda o kurallar burası dünya, burası ikimizin dünyası kimseye izin vermeyeceğim"
Kafasının ne denli karışık olduğunu anlıyorum. Bizi bitiren şeyi bitirmeye hazırlanıyor. Kalkıp kas katı kesilmiş elini tutuyorum ona yaslanıp. "ben korkmuyorum" diyorum. "KORKMUYORUM"