MASUMİYET ( TAMAMLANDI )

19.Bölüm - İkimiz de Maviydik ....

Merhaba

Yeni bölüm ile tekrar karşınızdayım ...

Lütfen yorumlarınızı ve beğenilerinizi eksik etmeyiniz , benim için çok değerliler ...

Keyifli okumalar ....

...............................................................................................

DENİZ ' den :

Güneş ışığının gözüme vurması ile uyandım , bir an zaman ve mekan kavramını yitirmiştim . Birkaç saniye kafamı toparladıktan sonra dün olanları hatırladım ve hemen kafamı Rüzgar ' a doğru çevirdim . Sanki kalbimdeki aşk az da , daha da çoğalsın diye , bana öyle bir bakıyordu ki ben daha da aşık oluyordum . Hafif doğrulmaya çalıştı ve gülümseyerek ,

" Bu hastanenin başhekimi nerde " diye sorunca afalladım . Zaten o gülümsemeden sonra , aklım çalışmıyordu , bu ne demek di şimdi

" Anlamadım ne başhekimi " dediğimde gülmemek için kendini zor tuttuğunu gördüm .Beni göstererek

" sizi şikayet edeceğim doktor hanım " dediğinde elimi ağzıma kapatarak

" aaaaa ne yapmışım ki ben diye " çemkirdim . Gözlerime bakarak

" Hastanızı ihmal ediyorsunuz , görev başında uyuyorsunuz , ayrıca bu adam aç mı tok mu ilgilenmiyorsunuz , böyle muamele olamaz , hizmetinizden hiç memnun değilim " dediğinde içimdeki cadı ortaya çıktı . Yanımda duran yastığı alarak kafasına geçirdim

" bu hizmetimizden memnun kaldınız mı acaba " dediğimde kahkaha atmaya başlamıştı . İşte bu bana oldukça fazlaydı . Tek kaçış noktam mutfaktı, öfkemi hatırlamaya çalışarak , söylene söylene yerimden kalktım ki bir anda kolumdan çekilmemle ne olduğunu anlamadan düşmüştüm . Hem de Rüzgar 'ın kucağına . Kafamı kaldırdığıma göz göze geldik , dudaklarımız arasında birkaç milim vardı . Rüzgar 'ın nefesini yüzümde hissediyordum , ben mi , nefes almak mı , oda ne demek.... Rüzgar 'ın konuşmaya başlamasıyla kendime geldim ,

" Ben mümkünse İspanyol omleti rica ediyorum , yanında da soslu sosis ve çay " dediğinde içimdeki cadı nefes almamı sağladı ve çemkirdi .

" Hizmetçin mi var acaba , ben doktorum görevim insanları kurtarmak , Kurtardım mı kurtardım , gerisi beni ilgilendirmez " diyerek kucağından kalktım ve yüzüne doğru baktım , hay bakmaz olaydım .Bütün sevimliliğini takınmış bir halde bana şişmiş bacağını göstererek

" bu halde nasıl yaparım , ayakta durmam mümkün değil , hem söz veriyorum iyileşir iyileşmez istediğin her türlü yemeği yapacağım sana" vereceğim cevabı beklerken elini uzattı

" anlaştık mı " cevabımı beklerken gülümsüyordu . Bende elimi uzattım

" anlaştık " dediğimde kaşlarını çatarak

" o zaman hemen mutfağa eksik etek , açım " dediğinde mutfağa yöneldim ve duymamasını umarak söyleniyordum

" eksik etek ha , zıkkımın kökünü ye , sen iyileş ben sana sorarım " ...

Rüzgar hazırladığım kahvaltıyı büyük bir iştahla yemişti , sonrasında da iğnesini yapmıştım . Her şey normal gibiydi , ama anormal olan Rüzgar aşırı derecede keyifliydi ve bana çok kibar , samimi davranıyordu . Sürekli beni izliyordu . Bana bakışlarını yakaladığımda ise , gözlerini kaçırmıyor , üstüne birde gülümsüyordu .