MASUMİYET ( TAMAMLANDI )

42.Bölüm : Umut Her Zaman Vardır ...

Merhabalarrr

İşte yeni bölüm ile geldim . Çok severek ve keyif alarak yazdım , umarım sizde keyifle okursunuz ...

Lütfen yorum yapın ve eleştirin ....

Sevgiyle ...

"  KAPKARAYDI ,

TEPEMDEKİ TÜM BULUTLAR ,

AMA ÜSTÜ MASMAVİ ,

UMUT HER ZAMAN VAR "

********************************************************************************

Deniz ' den ;

Derin ' in kaçırılması , bulunması derken hastaneye hiç uğramamıştım . Eğer doktor değil de başka bir meslekten olsaydım bugün de hatta yarın bile işe gelmezdim . Ama doktorluk çok farklı bir meslekti . Size kayıtsız şartsız güvenen hastalar olduğu sürece , umut bekleyen gözler size baktığı sürece öncelikleriniz bir anda değişiveriyordu . İşte sabahın köründe kokusuna bile doyamadığım kızımı evde bırakıp hastaneye gelmemim sebebi buydu . Birikmiş hastalar , dosyalar derken zamanın nasıl geçtiğini anlamadım , o kadar yoğundum ki ifade vermeye bile gidemedim . Yorgunluğunu atmak için gerinirken Yelda elinde kahve fincanları ile içeri girdi

" bugün çok yoruldun , düşündüm ki kahve iyi gelir , tüm olanlardan sonra , tüm olacaklardan sonra " dediğinde anlamayarak Yelda ' ya baktım

" ne olacağı anlamadım " Yelda temkinli bir şekilde konuşmaya devam etti

" akşama misafirleriniz varmış yemeğe " dediğine dondum kaldım

" sen nereden biliyorsun "

" şeyyy , Pelin azıcık bahsetmiş olabilir " içimden yok artık diyerek gözlerimi devirdim

" var ya milli istihbarat bile Pelin kadar hızlı değildir , pes diyorum başka da bir şey demiyorum " Yelda temkinli bir şekilde gülümseyerek konuşmaya devam etti .

" Deniz seninle konuşmak istediğim bir konu var ama biraz bıçak sırtında olan bir konu , bunca yıllık dostluğumuza güvenerek karşına geldim " dediğinde gülümsedim .

" Yelda bu hayatta Pelin bana kardeşlik duygusunu öğretti , sen de dostluk duygusunu , ikinizi de hiçbir şeye değişmem ve bilirim ki ağzınızdan çıkan her söz benim iyiliğim içindir , o yüzden çekinmene , sakınmana gerek yok , konu neyin sırtında olursa olsun konuş lütfen " Yelda bana içten bir bakış atarak derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı .

" konu Efe " dediğinde birden yüreğimin sıkıştığını hissettim , bir problem vardı , benim yok saydığım , adını koymadığım , derinlere gömdüğüm , yada ertelediğim . İşte Yelda bunu görüp gelmişti karşıma , ben ne kadar kaçsam da zamanı gelmişti bu konunun artık çözülmesi gerekiyordu , kangren olmadan önce . Arkama yaslanıp duyacaklarıma hazırlandım ,

" seni dinliyorum " Yelda bana bakarak

" Efe , Rüzgar Bey ' e seninle nişanlı olduğunu söylemiş " dediğinde başımla onayladım

" Deniz , bu çok tehlikeli bir yalan , sen Efe ' de saplantı haline geldin ve eminim sen de bunun farkındasın bunun sonu iyi değil , bu durum beni ciddi anlamda korkutuyor . Diğer yandan Rüzgar ' a hala aşık olduğunu görebiliyorum , belki sizin için bir umut varken , bu yalan o küçücük umudu yok eder . Hadi bunların hepsini bir yana koy Derin bunu duyarsa ne olacak , tam babasını bulmuşken senin Efe Amcası ile nişanlandığını duysa yıkılır . O şimdi küçücük kalbinde seninle ve babasıyla birlikte aile olmanın hayallerini kuruyordur , bunu kaldıramaz " dediğinde gözlerimi kapatıp arkama yaslandım . Aramızdaki sessizlik ne kadar sürdü bilmiyorum ama Yelda ' nın sevdiğim yanlarından biriside buydu . Ne zaman susacağını , nerde duracağını çok iyi biliyordu . Konuşarak beni sıkmıyordu , izin veriyordu düşünmeme , hazmetmeme ve karar vermeme . Gözlerimi açıp , yerimden kalkıp odamın camını açtım , mis gibi İzmir ' in bahar kokusunu içime çektim ve konuşmaya başladım