MAFYANIN KADINI

ONUN YÜZÜNDEN ZARAR GÖRMİYCEM-26-

İyi okumalar..

Gözlerimi  yavaş yavaş açtığımda   karşımda  sırıtan bir adam vardı  .  İki  dakika sonra   kapı açıldı  ve ben gelen kişiyi görmek için  uyandığım  çift kişilik yatakta  dogruldum. Gelen kişiye bakınca    donup kaldım adeta  gelen savaştı.

Karşımda hala sırtmakla  meşgul olan adama "  sen çık "  deyince  adam önce  savaşa uzun bir süre baktı sonra başını olumlu anlamda sallayıp  gitti .

Savaş   sırıtarak  bana doğru  yaklaşmaya  başladı. 

"Artık benden kaçamazsin  . Artık burada  kalacaksın   .  Benim yanımda   benim olacaksın.  " deyince  bütün kanım çekilmişti  adeta  korkmaya başlamıştım.  

Hayır  dedim  kısık bir sesle  üzerime  daha da gelince  bağırmaya başladim. 
"Hayır  hayır   uzak dur benden   hayırr "  diye bagiriyordum. Gözlerim  ağlamaktan   ıslanmış ve görmem  zorlamıştı. 

Gözlerimi tekrar açtığım da   çift kişilik  bir yataktayım evet  ama  etrafımda   savaş ya da  sırıtan bir adam yoktu .
Ah kabus görmüştüm.  Peki  ama neden  savaşı görmüştüm   yani o bana bu kadar iyi davranirken  ben neden onun beni kaçırdığını ve bana zarar vereceğini görmüştüm ?..

Daha da önemlisi kim kaçırmıştı  beni .. üzerime örtülmüş pikeyi kaldırınca  hala kendi kıyafetleriyle olmam beni bir nebze de olsa  mutlu etmişti.  Yataktan çıkıp  öncelikle   odayi inceledim.  Toz pembe bir renkte ydi   . Beyaz renkteki çift  kişilik yatağın  hemen yanında tek kişilik  bebek mavisi  bir koltuk vardi . Yatağın diğer köşesinde  yine beyaz bir  komidin vardı.  Komedinin  üzerinde  bir sürahi  ve bardak duruyordu.  Yatağın tam karşısında  beyaz renkte bir  gardırop vardı.  Gardırop kapaklarında boydan aynalar vardı.   Ama buna  rağmen  odada  bir boydan ayna daha vardı  .  Ama sanki buraya ait degilmiscesine  odanin  en köşe  tarafindaydi.  Beyaz tül perdeler vardı .  Sanırım  odada tek renkli olan  tek kişilik  bebek mavisi  olan koltuktu ve  duvarın  rengi .  Odada bir  tane  daha kapı vardı  buranın banyo olduğunu  tahmin etmek zor olmasa gerek .  Odayi  olması gerekenden fazla inceledigimi fark edip ilk önce  pencereye doğru yöneldim.  Nerde olduğumu belki  bir tabela falan görürse anlarım umuduyla  ama tek  gördüğüm  sesiz  sakın bir  sokaktı tek bir kişi dahi yoktu .  Evin etrafında  bir sürü koruma  bekliyordum  ama yoktu  aslinda bu  tuhafima gitmisti  ve sanırım ev iki katliydi yani burdan öyle gözüküyordu. 

Kapıya doğru yavaş adımlarla ilerledim . Hala içimde bir umut şaka falan yapıyorlar diyebiliyordum.    

Kapıyı yavasca  açıp  odadan çıktım. 

Yavasca  merdivenleri indim.  Merdivenlerin sonuna geldigimde  yemek kokuları  olduğunu  fark ettim .

Kokunun geldiği  yöne doğru gittim.
Çok da zor olmamıştı bulmam  çünkü   ıslık  sesleri de geliyordu .

Mutfağı bulduğum da  bir  adam vardı  . Arkası  dönüktü. Uzun boyluydu .  Çıt çıkarmadan  onu izliyordum ama  sanki o burda olduğumu  hissetmişti. Islık  çalmayı bıraktı  ve  arkasini dönmeden konuşamayan başladı .

"Sonunda uyanabildin prenses " dedi 

"Sen  kimsin? , ben  neden  burdayım? ,  napicaksiniz bana ?" Dedim hemen   ama  o  sakin   tavrını  koruyarak  sadece  "çok konuşuyorsun prenses  " dedi 

Sonunda  döndü  ve  elindeki  tavayı  masaya koydu.  Bense onu  inceliyordum.  Kahve  uzun  saçları  vardı  .  Saçlarını  rampa  yapmıştı  ama  çok ta  uzun bir  rampa değildi  yani normaldi .  Bal sarısı   gözleri  vardı.  İnce  burnu  ve  kalın dudaklari  birbirine  zıt olsada   onda ayrı bir  hava katmıştı. Kirli sakal bırakmıştı.