Hayal kırıklığına uğrayan insanlar vardır dimi hayatta .. Yoksa bir tek ben miyim kendi kanından yaralanan ..
Pişman mıydım peki ? Hayır, değildim. Madem pişman değilim bu içimdeki üzüntü neden , kalbim neden sıkışıyor benim ..
Yanağıma süzülen gözyaşlarımı elimin tersiyle sildim . Derin bir nefes alıp kendime gelmeye çalıştım.
Çantamdaki telefonumu elime aldım ve savaşı aradım. İkinci çalışta açmıştı.
"Savaş " sesim hala aglamakliydi . Ama aglamayacaktim bu kadarı yeterdi .
"Yağmur iyi misin ? Sesin kötü geliyor "
"Savaş beni gelip alır mısın? "
"Tabi güzelim söyle neredesin sen hemen gelim "
"... parkındayım "
"Bu saate ne işin var senin orada . Neyse bunları gelince konuşuruz bir yere ayrılma dikkatli ol bak " diyip telefonu kapattı .
Aradan bir 20 dakika geçti savaş parkın hemen yanında arabasıyla birden belirdi . Korkmuştum ama savaş olduğunu anlayınca rahatlamıştım.
Koşarak yanına gittim . Hiç birşey demeden sıkıca sarıldım ona gözyaşlarım dinmiyordu.
"Noldu güzelim niye ağlıyorsun? "
"Savaş bende seninle geleceğim "
"Nereye , yağmur hiçbir şey anlamadım noldu? "
Kafamı omzundan çekip gözlerine baktım.
"Abim ile tartıştık ama neden diye sorma . Tedavinde yanın da olmak istiyorum." Kaşları çatıldı. Gözlerini usulca kapattı. Bir kaç saniye sonra tekrar açtı.
"Yağmur olmaz . Bunu isteme benden , bak herşeyi iste ama bunu değil " zor durdurduğum gözyaşlarım tekrar kendilerini göstermişti .
"Neden ? Hep iyi gününde mi yanında olacağım? Ben senin yerinde olsaydım beni bırakır mıydın? "
Gözlerimin en derinine baktı sanki öyle güzel bakıyordu ki neye sinirlendiğimi ağladığımı unuttum .
"Tabiki bırakmazdım . Ama aynı şey değil yağmur ... " diye konuşmaya başlayınca sözünü kestim
Ondan biraz uzaklaştım.
" Ne farklı savaş söylesene ! " bir hiddetle öyle bir bagirmistim ki farkına varınca kendimden utandım.
" Senin abin var , sizin burada kurulu bir düzeniniz var . Bana bak kendi evimde bile kalmıyorum çoğu zaman "
"Seninde abin var kardeşin var . Ama bak gidebiliyorsun onları birakabiliyorsun. "
"Yağmur ben mecburum " bir gözyaşı daha süzüldü kalbime ..
"Istesende istemesende ben seninle gelicem bunu unutma SAVAŞ ATAMAN !" Dedim sinirle ben onun için abimi karşıma aldım . Öz ve öz abim beni bir daha görmek dahi istemiyor artık , neden peki ? Savaşı sevdiğim için onunla olmak istediğim için , savaşa bu kadar bağlanıp ondan vazgeçtiğimi düşündüğü için. Ama savaş bana gelemezsin diyor ben sinirlemeyeyim de kim sinirlensin.
Savaş kolarını belime sararak beni kendine yakınlaştırdı. "Hiç bir zaman inat etmekten vazgeçme tamam mı ? Çünkü ben seni hep böyle seveceğim.."
En kısa zamanda uzun bir bölüm atmaya çalışacağım . ÜZGÜNÜM ..
Herkes okuduğu zaman saat kaç olduğunu yazabilir mi ? Bakalım kaç kişi beni - yağmur ve savaşı - unutmamış . 😘😘
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAFYANIN KADINI
Ficción General"Savaş ıı sey sen sabah için.." Sözümü tatmamlamama izin vermeden "Kızmiycam yagmur artik sana kizmiycam bisey degismiyor zaten ne sen beni seviyorsun ne de ben senden vazgecebiliorum ." Bunlari soylerken gözlerime bakiyordu bende onun gözlerine b...
