Hayat bazen öyle oyunlar oynuyor ki napıcagını ne diyeceğini bilemiyor insan .
Ne yapacaktım şimdi gidip boynuna sarılıp kokusunu içime çekip hiç bir şey olmamış gibi davranmıyacaktım elbette bunu ancak gurursuz insanlar yapabilir bence. Ben yapamazdim ,yapmazdım.
Yanına gidip tokat atıp hesap mı sormaliyim. Ya da hiç bir hesap sormadan sadece soğuk mu davranmalıyım. Sanırım ben son seçeneğini uygulacaktım.
Yavasca arkamı döndüm. donuk bir suratla bana bakıyordu . Ne diyeceğimi ne yapacağımı kestirmeye çalışıyor gibi bir hali vardı. Ortamının sessizliğini yine o bozdu.
"Kaçmak. Her zaman kesin bir çözüm yoludur diye düşünürüz. Kaçarız ve yaşadıklarımızdan kurtuluruz. " dedi
" Kaçmak. Hiç bir zaman bir çözüm yolu değildir Ataman . Bunu yalnızca aptallar yapar.. " dedim ve biraz bekledim.
"Yaşadıklarından kurtulamıyor insan . Yakasına yapışıp bırakmıyor ve sürekli sorun çıkartıyor bize " dedim ve buruk bir tebessümle tekrar konusmaya başladım.
"Senin gibi Ataman " dedim ve umursamazca yanından geçmeye çalıştım. Ama tabiki izin vermeyip kolumdan tuttu. Kulağıma yaklasip fısıldar şekilde konusmaya başladi.
" Tekrar gorusecegimizden şüphen olmasın yağmur. Seni artık hiç bırakmayacağım.."
allah kahretsin !! Bir bu eksikti. Hemen kolumu kurtarıp lavaboya gittim. Ya n'oluyor şimdi buna yıllar sonra gelmiş seni artık hiç bırakmayacağım falan demeler . Ya ben seni istemiyorum sen kimisinde böyle konuşuyorsun. Pislik ya o kadar hakaret ediyorum insan bir şey der morali bozulur sinirlenir . Yok sanki adam sinirlerimi aldırmış amk . Tamam savaşa karşı çok büyük bir öfkem yok ama bu hiç olmadığı anlamına gelmiyor değil mi ?
Kesinlikle doğru seçeneği uygulamıştım. Ondan hesap sorarak ondan hala hoşlanıyorum manası yaratabilirdim ve bu salak kesinlikle öyle anlardı.
Yanliz çok zayıflamış. Yorgun gibide .. Ayy yağmur ne diyorsun sen ya manyadın iyice sanane ondan gebersin pislik .
Telefonumun çalmasıyla düşüncelerimi bir kenara fırlatıp siyah çantamdan telefonumu çıkardım. Arayan kişiye baktigimda abim olduğunu gördüm. Hemen açtım.
"Nerdesin yağmur?!" Sesin sert çikmişti. Açıkçası korkmuştum.
"Geliyorum biraz hava alıyordum. " dedim ürkek bir sesle . Korktuğumu anlamış olmamalı ki ses tonunu az da olsa düzeltmisti.
" Gidiyoruz çıkışa gel " dedi
"Tamam " deyip kapattım ve tekrar çantama koydum.
N olmuştu birden acaba oda savaşı mi görmüştü ?
Gerçi savaş in onu bu kadar sinirlendirecegini sanmıyorum . Yolunda gitmeyen bir şeyler var gibiydi .
Zaman kaybetmeden abimin yanina gittim ama yalnızca o vardı.
"Ee kızlar ,doruk nerde ?" Dedim merakımı yenik düşüp yanliz bir şeyi hesaba kalmamıştım. Abim adeta burnundan soluyordu .
"Gönderdim ikimiz bir yere gidicez . Bin hemen arabaya . "
Daha fazla konuşmayıp arabaya bindim . O da hemen binip gazi kokledi. Ne olmuştu şimdi buna ,ayrıca biz nereye gidiyoruz niye sadece ben ve o gidiyoruz.
Tam bu soruları abime yoneltecektim ki telefonu çaldı. Telefonu açıp hoparlöre verdi.
" söyle " dedi keskin bir sesle
" Abi kız hala eski evinde " dedi telefonun diğer ucundaki kişi
"Tamam " dedi ve telefonu kapattı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAFYANIN KADINI
General Fiction"Savaş ıı sey sen sabah için.." Sözümü tatmamlamama izin vermeden "Kızmiycam yagmur artik sana kizmiycam bisey degismiyor zaten ne sen beni seviyorsun ne de ben senden vazgecebiliorum ." Bunlari soylerken gözlerime bakiyordu bende onun gözlerine b...
