MAFYANIN KADINI

"BİLMİYORUM"-17-

DEMİRDEN

Hastanenin önüne geldigimde ani bir fren yapip arabadan indim. Gördügüm ilk hemsireye yagmuru sordum. 2. Katta oldugunu söyledi. Hemen merdivenlerden cikip hemşirenin söyledigi odayi bulmaya çaliştim.

Odanin önüne geldigimde doruk ve rüya ordaydi.

Rüyanin yanina gidip sarildim. Agliyordu.

" aglama melegim halan iyi olucak seni böyle görürse çok üzülür "

Göz yaşlarini sildim . O da kafasini tamam ddercesine salladi. Dorugun yanina gidip konusmaya başladim.

"Doruk nooldu ? Yagmur nasil ? İyi mi ? Cevap versene doruk!"

"Abi bilmiyorum doktorlar oda da daha çikmadi. "

of hemsire falan bulmak için ettafima baktigimda yaz'ı gördüm burdaydi gitmemişti . Ama şimdi onunla ilgilenemem yagmuruma bakmam lazim.

O sirada odadan doktor çıktı. Hemen önüne geçtim.

"Hastanin yakinlari misiniz?"

"Evet, abisiyim noldu iyi mi?"

"Hastamiz iyi ufak bir bayginlik geçirmiş. Başina darbe almiş allahtan çok önemli degil dikiş atilicak. Hasta uyandiktan sonra taburcu olabilirsiniz "

Derin bir nefes alip verdim .

"Peki görebilirmiyiz"

"Peki şu anlık sadece bir kişi girebilir uyandiginda hepiniz girebilirsiniz tabi hastayi yormamak sartiyla "

"Tamam ben giricem "

Dedim ve yagmurun odasina girdim .

Yatagının yanina sandelye koyup oturdum. O minik ellerini ellerimin arasina alip baş parmagimla okşamaya başladim . Yagmur benim tek kardesimdi tamam dorukta var tabi ama biz yagmurla ayni kani tasiyoruz o benim icin her zaman ayri. O benim hazinem onu kaybedemem. Ellerimin içindeki minik eller kipirdayinca bakişlarimi yagmura çevirdim. Gözlerini açıyordu. Hemdn ayaga kalktim.

"Sen sakın ayaga kalkma ben hemsire cagirip geliyorum"
Diyip odadan ciktim. Ani çikişimla doruk ayaga kalkti.

"Abi birşey mi oldu?"

"Uyandı , hemsire cagiracaktim"

Dedim o sirada koridordaki baska bir odadan bir hemsirenin ciktigini görünce hemen yanina gidip yagmurun uyandigini söyledim.

YAZ'DAN

Eve geldigimde poyraz ve savaş abim ogluşumla oyun oynuyorlardi. Bende yanlarina gidip bir koltuga oturdum. Napicagim ben ya demir oglu oldugunu ögrenirse ya benden almaya çalışırsa düsüncesi dahi beni mahvederken gercegi hayır olmaz gerekise oglumla başka bir ülkeye gideriz ama demirin ögrenmesine izin vermem bu aciyi yaşayamam. O daha çok küçük ben olmazsam kim onun karnini doyurucak . Kim onunla bıcı bıcı yapıcak benim ogluşum suyu sever saatlerce içinde kalir kim sabredip onunla suyda oyun oynıyacak. Kim altini degistirecek kim hasta oldugunda basinda sabaha kadar beklicek ona bir sey olucak diye gözünü dahi kirpmaya korkucak. O büyüyecek ve annesini gururlandiricak . O benim oglum sadece benim ve hep böyle kalicak..

Düşüncelerimi bölen poyraz abimin sesiydi.

"Kızım sana diyorum iyi misin niye erken geldin."

"Hı" dudaklarimdan sadece bu dökülmüştü. Korku bütün bedenimi sararken dudaklarimada adeta zincir vurmuştu. Her zaman korkuyla mı yaşıyacagım ben her zaman ne zaman demir oglumu benden koparacak diye bekleyecek miyim ? Hayır demirin oglumu ögrenmeden bu ülkeden gitmem lazim.