My Bestfriend, My RIVAL

MY BESTFRIEND, MY RIVAL <49>

Candice Leindra's POV

Masaya ang lumipas na dalawang araw namin ni DK dito sa resort.

Kahit papaano, nalimutan namin ang mga nangyari nung nakaraang araw...

Wala na muna ang mga iniisip naming problema, mga taong parang pilit kaming ipinaglalayo sa isa't-isa...

Ito na ang huling araw na magkasama kami, bukas, parang meron na ulit na malaking harang na humihiwalay samin

"Ano gusto mong gawain natin ngayon?" Ani DK habang nakahiga siya sa hita ko

Ngumiti ako sa kaniya, "Ano ngaba ang gusto mong gawain? Ako, okay lang na makasama ka ngayon" sabi ko

"Di ko nga rin alam eh." Aniya

*Kring kring*

Agad naman siyang tumayo at kinuha ang phone niya

Ako naman ay pumunta ng labas ng kwarto namin para magpahangin, presko ang hangin kasi at saka malamig, masarap siya sa pakiramdam.

Ilang minuto ang lumipas, agad naman akong nakaramdam ng pagyakap mula sa likod ko.

"Sino yung tumawag?" Tanong ko sakaniya

"Ah? Wala yun, tara doon tayo sa may shore" aniya saka hinila niya ako

Dahil sa bilis niyang maglakad, muntikan na akong madapa buti nalang, nabalance ko ang sarili ko

Pagdating namin, nagpaikot-ikot ako sa tumalon-talon, damang-dama ang buhangin... Malambot kasi eh :3

"CL!! TARA DITO MAY SASABIHIN AKO." sigaw ni DK ng malayo-layo na ang distansya ko sakaniya

Agad naman akong tumakbo patungo sakaniya.

"Bakit? Ano-" naputol ang pagsasalita ko ng bigla niya akong hinalikan. Di ko alam kung bakit, basta nakadama ako ng kaba.

Ilang minuto din ang itinagal namin, pagkatapos nun. Siya din ang kusang humiwalay sakin, kitang-kita padin sa mukha ko ang pamumula.

"ABAY! CHANSING KA AH!!" sigaw ko sakaniya, at hinampas-hampas ang braso nito, agad naman niya akong niyakap. Ewan ko, masiyado siyang seryoso ngayon

"Uy, ano problema mo? Bakit ka ganyan?" Pagaalala kong tanong kay DK habang kami ay magkayakap

"Huh? Wala. Wala" aniya

"Pero bakit ka ganyan?" Tanong ko

"Nope, wala to." Aniya at pilit ngumiti

"CL, I just want you to be honest with me..." Aniya

"Huh? Honest? About?" I asked

"Your feelings toward me..." Aniya

I smiled and cupped his face, "Sige, I'll be honest with you. Since nung iniwan mo ako, I don't know to do. Di ko alam kung paano at bakit? Basta naramdaman ko...." Sabi ko, he smiled back, ang sarap sa pakiramdam eh.

"At saka nung nakita kita kasama si Dorothy, I felt down. Akala ko, it will never be me. Akala ko, you'll never be mine again pero I think, nagkamali ako."

"But thank you for these three days, kahit paano, I think you give me a new chance. Kahit paano, nabawas-bawasan ang hinala kong pinalitan mo ako."

"I'm so sorry, for those rejections I made. Pinalayo kita, at totoo nga yung sinabi nila, kung kailan mo na pinakawalan saka mo narealize na mahala pala yun, I'm so sorry talaga, DK." I said and I give him a painful smile

He smile at me. "No, it is okay, now ako naman ang magiging honest. Akala ko kapag lalayo ako sayo, I'll be me again. Yung ako lang ng wala ka, yung walang iisipin na Candice Leindra, or Synnika Maureen, pero nagkamali ako, instead of having fun because of bumalik na ako sa Japan, I feel so lonely and devastaded. Ikaw lang at ikaw talaga ang hinahanap ko, kahit di ko na matandaan ang mukha mo. Ikaw padin talaga ang nasa isip ko. I should be the one na dapat magsabi ng sorry. I'm so so sorry for leaving you back. About Dorothy, she's just my big sis. Childhood friend." He said and sighed deeply, parang may sasabihin siyang di ko talaga magugustuhan. Pero kutob lang naman

"She force me to marry Dorothy, di ko alam kung bakit? Just for our business. Pero ako lang ang di pumayag, our grandparents agreed with the offer, pero ako? No. I disagree, because..." Huminto siya dahil sa di niya napigilan ang umiyak

"Because I'm thinking of you, paano ka? I can't imagine my world with out you, ayokong malayo ka. Pag lipad pa ngalang sa Japan nagdadalawang isip na ako, sa kasal pa kaya" aniya

"Tomorrow is our flight. Pabalik na ulit kami sa Japan to prepare our marriage...."

He cry, napakalakas, kaya ako, napaluha na din. Akalain mo yun? Ito na ba talaga ang mangyayari? Ang sakit naman.... Napaka....

"You may decline the offer right?" I saked him. "Diba? Kaya naman diba?" Paninigurado ko

"No... Di kaya, I'm sorry." Aniya

Doon mas lalong bumuhos ang mga luha ko....

"But I'll gonna make my promise, kahit anong mangyari, I'll be back for you. For us." Aniya

No, I'm tired of promises....

Should I agree with the promise or not? :(