Bir kız Keremi öpüyordu. Pardon. Öpmüyordu. Resmen yalayıp yutuyordu.
Elimdeki anahtar yere düşünce kız ve Kerem bana baktılar.
K:Ze-Zeynep?! Hayır bak düşündüğün gibi değil.
Bulunduğum yere resmen çivilenmiş çivilenmiş gibi öylece duruyordum. Sadece fısıldadım.
Z:Bana bunu yapma...
Kerem kızın kollarından kurtulup bana doğru gelmeye başladı. Onunla birlikte ben de geriye doğru gidiyordum. Sırtım duvarla buluşunca arkama dönüp kapıdan çıktım ve koşmaya başladım. Arkamdan geldiğini hissediyordum. Kolumdan tutup beni yakaladı. Yanağımdaki ıslaklığı yeni farketmiştim.
K:Zeynep güzelim bana bak...
Z:Bana sakın güzelim deme. Ben sana güvenmiştim. O aptal zengin züppelerden biri olmadığını düşünmüştüm. Ama tüm hayatım boyunca olduğu gibi yanılmışım. Ama sana bir şey söyleyeyim mi? Artık eski Zeynep olmicam. Bundan sonra üzülüp kırılan taraf ben olmicam.
K:Zeynep lütfen beni dinle.
Z:Hayır! Bitti! Buraya kadar!
K:Zeynep lütfen pişman olacağın bir şey söyleme.
Z:Pişman olmicam. Ben ilk defa aşık oldum. Hemde bu kadar az bir sürede. Ama sen ne yaptın? Beni resmen aldattın. Bitti!
K:Son sözün bu mu?
Uysal bir şekilde sorduğu soruya sert bir şekilde cevap verdim.
Z:Bu!
Bahçeden çıkıp arbama bindim. Gözyaşlarım istemsizce akıyordu. Gözlerim buğulanmıştı. Arabayı çalıştırdım. Yolu zor görüyordum. Arabayı sürerken direksiyona vurup ağlıyordum. Yağmur da başlamıştı. Yolu az görüyorken şimdi neredeyse hiç göremiyordum. Tıpkı önümden gen arabayı göremediğim gibi. Sonrası karanlık.
K.A.
Telefonumun çalmasıyla irkildim. Zeynep gittiği gibi içmeye başlamıştım. Telefonu açtım.
K:Alo.
X:Alo Kerem bey ile mi görüşüyorum?
K:Benim buyrun.
X:Kerem bey Zeynep Yılmaz geçirdiği kaza nedeniyle hastaneye kaldırıldı. Durumu kritik. En yakın zamanda lütfen ........ hastanesie gelin.
K:Ta-Tamam geliyorum.
Ne dedi o!? Hemen hazırlanıp arabama bindim. Kadının söylediği hastaneye doğru yola çıktım. Vardığımda hemen görevlilere sorup Zeybep in nerede olduğunu sordum. Bana söylenilen yerde durdum. Orası yoğun bakım odasıydı. Ne yani şimdi Zeynep orada öylece yatıyor mu? İçerden doktor çıktı.
K:Durumu nasıl?!
D:Buraya getirildiğinde solunumu tamamen durmuştu. Şu anda solunumunu yerine getirdik ancak hayati tehlikesi henüz geçmedi.
K:Onu görebilir miyim?
D:Maalesef karnına giren cam parçasının sebep olabileceği enfeksiyon riski yüzünden yanına kimseyi almıyoruz.
K:Cam parçası mı?
D:Evet. Kaza sırasında ön camın parçalanmasıyla Zeynep in karnına bir parça girmişi. Parçayı çıkardık ancak dikişlerini kesinlikle temiz kalması gerekiyor.
K:Pe-Peki teşekkürler.
Ona camdan bakmaya bakmaya başladım. Yüzü solmuştu. Zaten yüzündeki oksijen maskesi yüzünden onu çok fazla göremiyorum. Cama arkamı döndüm ve yaslandım. Yavaşça yere çöktüm.Ağladığımı şimdi farketmem gibi doktorlarında bir anda içeri akın etmesini şimdi farkettim. Ona bir şey mi oluyor?!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ortak (ZeyKer)
FanfictionGözlerimi açtığımda bi odadaydım ama burası benim odam değildi. Yatakta doğrulacağım sırada kapı açıldı. İki yeşil göz bana bakıyordu.