Ortak (ZeyKer)

Ben Sana Çok Aşığım!

K.A.

Bara girdim. Zeynebi arıyorum. Bulduğumda yanına doğru ilerledim.

K:Zeynep?

Z:Aaa Kerem sen de mi burdaydın? Hadi gel dans edelim.

K:Zeynep sen iyi değilsin. Hadi gidelim.

Z:Ne! Ben gayet iyiyim. Ve hiçbir güç beni burdan çıkaramaz.

K:Ben hariç.

Dedim ve onu omzuma aldım.

Z:Yaa Kereem! Bırak beni!

Hem konuşup hemde sırtıma vuruyordu.

Onu arabaya yerleştirdim ve ben de sürücü koltuğuna yerleştim. Onun evine doğru yola çıktım.

Geldiğimde onu yavaşça kucağıma aldım. Evinin anahtarıyla kapıyı açıp onu odasına götürmek için merdivenleri çıkmaya başladım.

Z:Kerem.

K:Söyle güzelim.

Z:Ben sana çok aşığım.

Bir an afalladım ve olduğum yerde durdum. Sonra o cümle döküldü dudaklarımdan.

K:Ben de sana güzelim. Ben de sana...

Yürümeye devam ettim. Odasına ulaştığımda onu yatağa bırakmak için bir hamle yapmıştım ki...

Z:Kerem. Gitme!

K:Şşşh. Tamam güzelim burdayım. Hadi biraz uyu.

Elimi tuttu. Onu yatağa bıraktım. Ben de yanına yattım.

Bana sarıldı ve yüzünü boynuma gömdü. Ben de onu sanki yapabilirmişim gibi kendime daha çok bastırdım ve beline sıkı sıkı sarıldım.
Bir insan bir insana nasıl olur da bu kadar çabuk aşık olabilir? Veya bu kadar çabuk bağlanabilir? İşte biz tam da bu soruların cevapları olucaktık. Bundan sonra onu asla bırakmayacağım. Ondan vazgeçmeyeceğim. Elimden gelenin en iyisini yapıcam.

SABAH

Uyandığımda Zeynebin hala uyuduğunu gördüm. Kalktım ve mutfağa kahvaltı hazırlamaya indim.

Z.A

Gözlerimi açtığımda bi odadaydım ama burası benim odam değildi. Yatakta doğrulacağım sırada kapı açıldı. İki yeşil göz bana bakıyordu.

K:Günaydın.

Z:Günaydın.

Yatakta oturur hale geldim.

Z:Kerem...

K:Efendim güzelim.

Z:Ben... Dün gece...

K:Dün gece ne?!

Yüzündeki tebessüm kayboldu.

Z:Kerem ben...

K:Bak Zeynep eğer dün gece söylediklerinden dolayı pişmansan-

Sözünü kestim.

Z:Asla. Asla söylediklerimden pişman değilim. Aslında tam da bundan bahsedicektim. Bu söylediklerimin gerçek olup olmadığını tam olarak hatırlamıyorum. Yani bilmiyorum. Muhtemelen içkinin etkisindeydim. Ama ne derler: İnsan sinirliyken ve sarhoşken doğruları söylermiş.

Ve dudaklarına ufak bir buse kondurdum. Devamını getirmekte geç kalmadı ve ben ayrıldığım gibi tekrar dudaklarıma yapıştı. Öpüşmemiz tutkulu bir hal alırken ileri gideceğini anladım ve geri çekildim.

Z:Seni seviyorum.

K:Seni seviyorum.

AKŞAM

Z.A.

Ben, Yağmur, Can ve Kerem bir barda buluşmak için anlaştık. Keremle birlikte yola çıktık. Bara geldiğimizde gözlerimle Yağmur u aradım. Bulduğumda Keremle el ele yanlarına gittik.

Z:Naber?

Y:İyi canım senden dicem ama siz-

Z:Biz sevgiliyiz.

C:Çüş! Ne ara lan? Ayrıca nasıl bu kadar çabuk??

Yağmur Canın karnına dirseğini geçirdi.

C:Ah!

Y:Çok sevindim canım.

Yağmurla sarıldık. Hep birlikte koltuklara oturduk.

Birkaç saat sonra Yağmurlar geç oldu deyip kalktılar. Ben de Kerem e tuvalete gideceğimi söyledim ve oturduğum yerden kalktım. İşimi halledip geri dönücekken bir kıza çarptım.

X:Vaaay! Demek şu meşhur SÜRTÜK sensin.

Z: Pardon?

X:Diyorum ki şu Sayer in altına yatıp onunla bir geceden fazla zaman geçiren kız sensin.

Z:Bana bak laflarına dikkat et yoksa-

X:Yoksa ne ?

Z:Yoksa seni benzetmekten beter yaparım!

Tabii ki yapamazdım ama biraz korkutmak istedim sadece. He kim ki bu kız!Fazla bağırmıştım ama bu yüksek seste kimsenin beni duyacağını sanmıyorum.

Z:Hem sen kimsin ki bana böyle şeyler söyleyebiliyorsun?

X:Tatlım ben Tuğçe. Keremin özel kızıyım.

Ne diyordu bu? Keremi özel kızı derken? Kızın omzuna çarpıp tuvaletten çıktım. Keremi bulduğumda yanına gidiyorum.

Z:Ben gidiyorum!

K:Ne? Zeynep noluyo?

Z:Bişey olduğu yok! Sadece gitmek istiyorum.

K:Tamam seni ben bırakırım.

Z:Gerek yok, kendim giderim!

Kolumu tuttu.

K:Zeynep bak ne olduğunu bilmiyorum ama ne olursa olsun senin bu saatte eve taksiyle gitmene izin veremem. Seni ben bırakayım.

Z:Tamam.

Kolumu ondan kurtardım ve arabaya doğru yürümeye başladım. Arabaya binip kapıyı sertçe kapattım. Eve varana kaar fek kelime etmedim. Geldiğimizde kapıyı açıp arabadan indim. Çantamdan anahtarımı bulup kapıyı açtım. Tam içeri giriyordum ki Keremin bana seslenmesiyle durdum.

K:Zeynep!

Z:Ne var!?

K:İyi geceler öpücüğü yok mu?

Yaaa kıyamam ki... Hayır Zeynep pes etmek yok. Trip vol 1234567890

Z:Yok!

Eve girip kapıyı çarptım. Gerçekten Keremin kızı da ne? En başında biliyordum. Böyle birşey mutlaka olacaktı. Ama bunu beklemiyordum. Resmes sürtük damgası yedim. Ben böyle yaşayamam. İnsanların bana sürtük demesini istemiyorum. Gidip Keremle konuşucam. Evden anına çıkıp arabama bindim. Keremin evine vardığımda kapıyı çaldım. Açan olmayınca aklımı çalıştırdım ve bahçede mutlaka bir anahtar olabileceğine karar verdim. Ve yine haklı çıktım. Kapıyı açtım.

Gördüklerimle ani bir şok geçirdim...

Bölüm sonu