สัมผัสชื้นที่หน้าผากทำให้คนที่นอนซมด้วยพิษไข้อยู่บนเตียงรู้สึกตัวตื่น จองกุกค่อย ๆ เปิดเปลือกตาขึ้น เบ้หน้าเล็กน้อยเมื่อรู้สึกปวดจี๊ดที่ขมับ เมื่อกระพริบตาสองสามครั้งจนกระทั่งมองเห็นชัดแล้ว เขาก็เห็นใบหน้าที่ดูกังวลของพี่ชายต่างสายเลือดอยู่ตรงหน้า
"เป็นไงบ้าง"
"ปวดหัว" จองกุกตอบด้วยเสียงแหบแห้ง ปัดผ้าเปียกชื้นที่ซอกจินเอาทาบไว้บนหน้าผากออก "มันชื้นผมไม่ชอบ" ว่าแล้วก็พลิกตัวนอนตะแคงข้างแล้วหลับตาลงอีกครั้ง
"ตื่นมากินอะไรก่อนสิ จะได้กินยา"
ซอกจินมองคนที่นอนซมอยู่อย่างกังวล จองกุกตัวร้อนแถมตัวยังชื้นไปด้วยเหงื่อ ชุดที่ใส่ก็เป็นเสื้อยืดกับกางเกงยีนส์ดูแล้วน่าอึดอัด คิดว่าจองกุกมาถึงห้องคงทิ้งตัวลงนอนเลย เพราะขนาดถุงเท้าเจ้าตัวก็ยังไม่ถอดด้วยซ้ำ
"ไม่ก็เช็ดตัวก่อนก็ได้ ไข้จะได้ลดบ้าง นายจะได้สบายตัวด้วย"
จองกุกยังคงนอนนิ่งไม่ตอบอะไร ซอกจินชะโงกหน้าไปดูคนป่วย ลมหายใจจังหวะสม่ำเสมอของจองกุกทำให้รู้ว่าอีกคนหลับไปแล้ว เขาลองเขย่าตัวพร้อมกับเรียกจองกุกเบา ๆ แต่คนป่วยก็ยังไม่รู้สึกตัว เมื่อเห็นว่าจองกุกไม่มีทีท่าว่าจะตื่น ซอกจินจึงตัดสินใจเข้าครัวไปทำข้าวต้มไว้ให้จองกุก เผื่อว่าตอนที่เด็กนั้นตื่นมาจะได้มีอะไรกิน
หลังจากที่ทำข้าวต้มเสร็จเรียบร้อย เขาก็เดินกลับเข้าไปดูจองกุกอีกครั้ง เอาแผ่นเจลลดไข้ที่มีติดไว้ในห้องแปะหน้าผากของคนที่หลับอยู่ สายตาเหลือบไปเห็นตะกร้าผ้าตรงมุมห้องที่มีเสื้อผ้ากองล้นออกมา ซอกจินเดินไปหยิบเสื้อผ้าบางส่วนที่จองกุกถอดทิ้งเรี่ยราดตามพื้นห้องโยนลงตะกร้า เท้าเอวมองตะกร้าผ้า เม้มปากพิจารณาอะไรเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจหยิบตะกร้าผ้าของจองกุกออกมาซักให้
BẠN ĐANG ĐỌC
BTS FANFICTION : พี่ชายน่ารำคาญ KOOKJIN
Fanfictionคิมซอกจินผู้คลั่งไคล้และเอ็นดูน้องชายอย่างจอนจองกุกสุดหัวใจ แต่น้องชายสุดหล่อกลับรำคาญพี่ชายเงอะงะคนนี้ยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด
