ซอกจินได้แต่นิ่งค้าง สิ่งที่ได้ยินทำให้เขารู้สึกกลัวจนใจเต้นรัว กลัวว่าความในใจที่หลุดพูดออกไปตอนไร้สติจะทำให้จองกุกรับไม่ได้ กลัวว่าความรู้สึกของเขาที่จองกุกรู้จะทำให้จองกุกตีตัวห่างออกไป
เขากลัว.. กลัวว่าจะต้องเสียจองกุกไป
"นะ..นายเป็นน้องชายคนเดียวของพี่ พี่ก็ต้องรักนายแบบน้องสิ" ซอกจินพยายามควบคุมน้ำเสียงที่ตอบกลับไปไม่ให้เผลอหลุดความประหม่าออกมา เขาพบว่ามันยากเหลือเกินในการจ้องตาจองกุกที่ยังคงมองหน้าเขานิ่ง และเพราะกลัวว่าจะเผลอแสดงพิรุธทางสายตา ซอกจินเลยผละตัวออกจากจองกุก หาทางบ่ายเบี่ยงไปประเด็นอื่น
"พี่จะไปดูแทฮยองแสดงแล้ว"
ยังไม่ทันที่ซอกจินจะทันได้หันหลัง จองกุกก็คว้าข้อมือคนเป็นพี่ไว้ มือแกร่งบีบข้อมือบางของซอกจินแน่น
"ผมไม่ใช่น้องพี่" จองกุกเอ่ยเสียงเย็น "ผมเป็นลูกคนเดียว เราไม่ใช่พี่น้องกันซะหน่อย"
"กะ..ก็เรามีกันแค่สองคนมาตั้งแต่เด็ก พี่ก็ถือว่านายเป็นเหมือนน้องแท้ ๆ คนหนึ่ง" ซอกจินตอบกลับไปตามความจริง เขารักจองกุกเหมือนกับน้องชายแท้ ๆ รักตั้งแต่อีกคนเพิ่งจะลืมตาดูโลกด้วยซ้ำ เขาแค่เลือกที่จะปิดบังความรู้สึกรักอีกรูปแบบที่เขามีให้จองกุกไว้
แต่เหมือนว่าคนเป็นน้องจะไม่พอใจคำตอบของพี่ชายต่างสายเลือดนัก จองกุกยังคงยึดข้อมือซอกจินไว้แน่น
"ไม่มีใครเขาพร่ำเพ้อว่ารักน้องชายตอนเมาแบบนั้นหรอก" จองกุกขยับไปใกล้ซอกจินมากขึ้น ตาคมจ้องไปยังแววตาสั่นไหวของอีกฝ่ายเหมือนเป็นตัวกระตุ้นคั้นความจริงออกมาจากปากของคนเป็นพี่ให้ได้ "พี่รักผมใช่ไหม รักแบบที่ไม่ใช่พี่ชายรักน้องชาย"
"นะ..นาย.."
ซอกจินได้แต่อ้ำอึ้ง ใจเต้นรัวแรงอยู่ในอกด้วยความกลัว สายตาของจองกุกที่จับจ้องมานิ่งเรียบจนทำให้เขาอยากร้องไห้ เขาไม่รู้ว่าทำไมจองกุกถึงได้มั่นใจนักว่าเขารักอีกคนมากกว่าพี่น้อง ไม่รู้ว่าทำไมจองกุกต้องมาคาดคั้นเขามากขนาดนี้ และไม่รู้ด้วยว่าใบหน้าดุดันของจองกุกตอนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ รับไม่ได้ ขยะแขยง หรือรังเกียจที่รู้ความรู้สึกที่แท้จริงของเขา
BẠN ĐANG ĐỌC
BTS FANFICTION : พี่ชายน่ารำคาญ KOOKJIN
Fanfictionคิมซอกจินผู้คลั่งไคล้และเอ็นดูน้องชายอย่างจอนจองกุกสุดหัวใจ แต่น้องชายสุดหล่อกลับรำคาญพี่ชายเงอะงะคนนี้ยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด
