ซอกจินปาดคราบน้ำตาที่ไหลอาบแก้มออก แม้น้ำตาจะยังไหลลงมาไม่หยุด แม้จะรู้สึกไร้เรี่ยวแรงและสติก็เหมือนจะพร่าเลือนมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่เขาก็รวบรวมแรงทั้งหมดที่เหลืออยู่หยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวม บอกตัวเองว่าต้องรีบออกไปจากที่นี่ ความร้อนที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ จนลมหายในถี่กระชั้นทำให้เขากลัวว่า ถ้าแทฮยองกลับมาทำกับเขาแบบเดิม เขาจะไม่สามารถต้านทามสัมผัสร้อนที่แทฮยองมอบให้ได้ อาการผิดปกติของร่างกายทำให้ซอกจินเดาได้ว่าคงโดนยาอะไรซักอย่างกระตุ้นอารมณ์ด้านมืดพร้อมกับกระชากสติและเรี่ยวแรงของเขาไปด้วย เพราะฉะนั้นในตอนที่ยังพอคุมสติตัวเองได้ เขาต้องรีบกลับบ้านให้เร็วที่สุด
"มึงเอาพี่ซอกจินไปไว้ไหน!"
เสียงที่ซอกจินจำได้ดีว่าเป็นเสียงจองกุกทำให้เขารีบลากร่างไร้เรี่ยวแรงของตัวเองไปที่ประตูห้อง ความรู้สึกกลัวและตัวที่สั่นเทิ้มเหมือนได้รับการปลอบประโลมให้คลายลง เมื่อได้ยินเสียงน้องชายต่างสายเลือด ซอกจินยกมือกุมขมับทรุดตัวลงที่หน้าประตู ร่างกายเหมือนจะไม่ยอมทำตามที่ต้องการ
"จองกุก.." ซอกจินพึมพำเรียกคนที่อยู่หลังบานประตูเสียงแผ่ว เขาได้ยินเสียงเอะอะโวยวายด้านนอก แต่สติที่พร่าเลือนมากขึ้นทุกขณะทำให้ไม่สามารถจับได้ว่าเสียงด้านนอกพูดว่าอะไร ซอกจินเม้มริมฝีปากแน่น ฝืนแรงทั้งหมดเอื้อมมือไปที่ลูกบิดประตู รวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายกระชากประตูเปิดออก
"พี่ซอกจิน!"
ในสติที่พร่าเลือนซอกจินได้ยินเสียงร้องเรียกของจองกุก เขาผวาเข้าสู่อ้อมกอดที่มั่นใจว่าเป็นของจองกุก อ้อมกอดที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย
"จองกุก..ฮึก!..จองกุก" ซอกจินซุกตัวสะอื้นอยู่ในอ้อมกอดของจองกุก สติที่เขาไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไปทำให้ไม่รู้ว่ารอบด้านตอนนี้เกิดอะไรขึ้น แต่ความตื่นกลัวก่อนหน้านี้เหมือนจะค่อย ๆ หายไปเมื่ออยู่ในอ้อมกอดอบอุ่นนี้ ความอ่อนล้าทางกายและใจทำให้ซอกจินตัดสินใจปล่อยสติตัวเองให้หลุดไป ส่วนลึกในใจร้องบอกว่าเขาปลอดภัยแล้ว จองกุกจะปกป้องเขา
أنت تقرأ
BTS FANFICTION : พี่ชายน่ารำคาญ KOOKJIN
أدب الهواةคิมซอกจินผู้คลั่งไคล้และเอ็นดูน้องชายอย่างจอนจองกุกสุดหัวใจ แต่น้องชายสุดหล่อกลับรำคาญพี่ชายเงอะงะคนนี้ยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด
