"ฮัดชิ้ว!"
จองกุกจามลั่นติดกันสองสามครั้ง เขาหยิบทิชชู่มาซับจมูกที่เริ่มแดง คิดว่าคงจามเพราะฝุ่นละอองในห้อง แต่เมื่อวานพี่ซอกจินก็เพิ่งทำความสะอาดห้องไป เลยชักไม่ค่อยจะแน่ใจนักว่าที่จามเพราะฝุ่นอย่างที่คิดรึเปล่า แต่ทำไมไม่รู้เขาถึงรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ เหมือนมีลางร้ายอะไรบางอย่างจะเกิดขึ้น
ถ้าจำไม่ผิดเหมือนเคยได้ยินมาว่า 'เวลาเราจาม แสดงว่ามีคนกำลังคิดถึง' ก็คงงั้นแหละมั้ง เพราะเขาก็ค่อนข้างมั่นใจว่าหน้าตาอย่างเขาจัดว่าหล่อและดีมาก คงเป็นพวกรุ่นพี่สาว ๆ ในคณะที่เจอกันตอนวันรับน้องละมั้งที่พากันคิดถึงเขา
ก็นะ.. คนมันหล่อก็งี้..
แต่หนุ่มหล่อคงไม่รู้ว่าการที่คนเราคิดถึงใครซักคน ไม่ได้หมายถึงการคิดถึงในแง่ดีเสมอไป..
"อ้าว.. จะไปแล้วเหรอ"
พอเปิดประตูออกมา จองกุกก็เห็นซอกจินกำลังก้มลงผูกเชือกรองเท้าอยู่หน้าประตูห้อง ที่หลังมีเป้สะพายพาดบ่าไว้
"อื้อ" ซอกจินลุกขึ้นยืน พเยิดหน้าไปทางโต๊ะทานข้าว "พี่มีงานด่วนต้องรีบไป ทำขนมปังกับไข่ไว้ให้แล้ว รีบทานล่ะ เดี๋ยวจะสาย"
พูดจบซอกจินก็เปิดประตูเดินออกจากห้องไปทันที แม้จะแปลกใจเล็กน้อยที่จู่ ๆ คนเป็นพี่ก็ชิ่งไปก่อน ทั้ง ๆ ที่เป็นคนเอ่ยปากชวนให้ไปพร้อมกันเอง แต่จองกุกก็ไม่ได้สนใจอยากรู้อะไรนัก เขาเดินไปชะโงกดูขนมปังกับไข่ดาวในจาน ปริมาณขนมปังและไข่ที่พร่องไปเล็กน้อยสะกิดต่อมความสงสัยอีกครั้ง แบบนี้มันผิดวิสัยของคนกินเยอะอย่างพี่ซอกจินสุด ๆ
สงสัยคงรีบมากจริง ๆ..
จองกุกหยิบขวดผสมโปรตีนจากชั้นวางแก้ว หยิบกระปุกเวย์โปรตีนที่เขาต้องชงดื่มทุกเช้ามาเปิดออก ทุกอย่างดำเนินไปตามขั้นตอนปกติ ตักโปรตีนใส่แก้ว เทน้ำเย็นลงไป ปิดฝาแล้วเขย่าให้โปรตีนละลายน้ำ จากนั้นก็กระดกซดโปรตีนคุณภาพดีราคาแสนแพงรวดเดียวหมดแก้ว
VOUS LISEZ
BTS FANFICTION : พี่ชายน่ารำคาญ KOOKJIN
Fanfictionคิมซอกจินผู้คลั่งไคล้และเอ็นดูน้องชายอย่างจอนจองกุกสุดหัวใจ แต่น้องชายสุดหล่อกลับรำคาญพี่ชายเงอะงะคนนี้ยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด
