จองกุกกลับห้องมาตอนที่เข้าวันใหม่ไปแล้วเกือบสองชั่วโมง ไฟในห้องนั่งเล่นยังคงเปิดทิ้งไว้ตอนที่เขาเปิดประตูเข้ามา แสงไฟที่ส่องลอดออกมาจากใต้ประตูห้องของพี่ชายต่างสายเลือดทำให้แปลกใจว่าทำไมวันนี้พี่ชายร่วมห้องถึงเข้านอนดึกผิดปกติ
จองกุกเอาหูแนบกับประตูห้องของซอกจิน เงี่ยหูฟังการเคลื่อนไหวข้างใน และเมื่อพบว่ามีแต่ความเงียบเลยตัดสินใจหมุนลูกปิดเปิดประตูเข้าไปในห้อง ภาพที่เห็นตรงหน้าไม่ต่างจากที่เขาคิดเอาไว้นัก ซอกจินนอนหลับอยู่บนเตียง ผ้าห่มที่ควรจะคลุมตัวจากอากาศหนาวเย็นกลับกองอยู่ที่ปลายเตียง
ผู้บุกรุกเดินไปดูเจ้าของห้องที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราว ไล่สายตามองใบหน้าที่มีคราบน้ำตาเปรอะอยู่ด้วยสายตาวูบไหว เอื้อมมือไปเกลี่ยแก้มที่เปื้อนคราบน้ำตาของคนเป็นพี่โดยไม่รู้ตัว ก่อนจะรีบชักมือออกเมื่อหลังมือสัมผัสกับแก้มนิ่มจองกุกมองมือด้านขวาของซอกจินเพราะเห็นทิชชู่ตกอยู่ข้าง ๆ รีบดึงมือขวาคนที่หลับอยู่ขึ้นมาดูเมื่อเห็นรอยบาดอยู่ที่นิ้ว
"จริง ๆ เลย"
บ่นพึมพำกับตัวเองเมื่อเห็นคนเป็นพี่เผลอหลับไปทั้ง ๆ ที่ยังไม่จัดการแผลตัวเอง เขาเดินออกไปข้างนอกแล้วกลับมาพร้อมกล่องยา เลื่อนเก้าอี้นั่งข้างเตียงจับมือขวาของซอกจินวางบนตัก หยิบยาใส่แผลสดหยดลงแผลบนนิ้วของคนที่หลับอยู่ ก่อนจะปิดพลาสเตอร์ให้เรียบร้อย
จองกุกลอบขำเมื่อมองหน้าคนที่ยังคงหลับสนิท อดคิดในใจไม่ได้ว่าดีแล้วที่คนเป็นพี่หลับ เพราะถ้าพี่ซอกจินทายาตอนที่ยังมีสติอยู่ อีกคนคงร้องลั่นห้องเพราะแสบแผลแน่นอน แบบนั้นมันน่าหนวกหูจะตายไป
จองกุกดึงผ้าห่มคลุมตัวซอกจินหลังจากที่จัดการทำแผลให้เรียบร้อย ตากลมยังไม่ละสายตาจากคนที่นอนอยู่ นานหลายนาทีที่เขายังคงเอาแต่จ้องมองใบหน้าของพี่ชายต่างสายเลือด ความรู้สึกอะไรบางอย่างที่เกิดขึ้นในใจทำให้เขาต้องขบเม้มริมฝีปากไปมาและขมวดคิ้วอย่างครุ่นคิด
BẠN ĐANG ĐỌC
BTS FANFICTION : พี่ชายน่ารำคาญ KOOKJIN
Fanfictionคิมซอกจินผู้คลั่งไคล้และเอ็นดูน้องชายอย่างจอนจองกุกสุดหัวใจ แต่น้องชายสุดหล่อกลับรำคาญพี่ชายเงอะงะคนนี้ยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด
