Bazen Kazanacağın Mutluluk Kaybettiklerinin İçinden Geçer.

449 147 13
                                    

Orada koltuğa kurulmuş  gelmemi  bekliyordu  öfkeli gözlerlerle.Bende ondan mümkün olduğunca uzak bir yere oturdum ve araç gitmeye başladı.Uzun bir sessizliğin ardından birden bire "Bu gün olanları bir defalığa mahsus görmezden geliceğim.Yoksa bu gün her şey çok kötü olabilirdi bunu biliyorsun demi Beste " dedi.

"Biliyorum  , biliyorum tabi ki ama inan bu gün benim için hiç bir şey daha fazla kötü olamaz.Bunu sende o kirlenmiş beynine sok ."

" Sessiz konuş Beste benim sinirlerimi  zorlama" dedi , Arda.

"Şoför geldik Arda bey inebilirsiniz dedi" ve hemen Arda kapımı açtı.

" İn karıcığım ,  hadi evimize geldik."

Elini iteklenip  " Ben kendim inebilirim teşekkürler  " dedim.Arabadan indiğimde kocaman,simsiyah  boyanmış,dev bir bahçesi olan bir ev gördüm.İşte bu ev benim bundan sonra ,en azından babamı buluncaya dek kalacağım mabedim olacaktı.Bahçe kapısı açıldı Arda'yla beraber içeri girdik.Geç saat olmasına karşın dışarıda bizi, evin hizmetlileri, saygı duruşuna durmuş bir şekilde bekliyorlardı.

"Hoşgeldiniz Arda bey, Beste hanım tebrik ederiz".Benim kimseye sağ ol diyecek takatim ve isteğim yoktu.

Zaten Arda da hiç birine bir şey demeden "Hadi hayatım evimize girelim üşüteceksin "dedi ve içeri girmiş bulunduk.

" Beste şimdi odamızı göstericem  sana bakalım , beğenicekmisin.Hem beğenmezsen sana göre  düzenletirim  sen iste yeter ki ".

Kapıyı açtı kocaman bir oda ,şatafatlı tam yeni evli bir çifte göre.Tabi o çiftte biz oluyorduk." Nasıl güzel olmuş mu Beste? "

Burada kim kalacak şimdi Arda,ona göre cevabımı vericem.

"Tabi kide biz kalıcaz karıcığım.Bu nasıl  bir  soru".
Artık kendimi tutamayacaktım.

" Birincisi bana artık  karıcığım demekten vazgeç  ,ikincisi de biz seninle ayrı ayrı odada yatıcaz .Nasıl seninle aynı odada kalabileceğimi  düşündün,senden bu kadar nefret ederken haa " dedim sinirden köpürmüş bir şekilde.Birden bir hışımla  odanın kapısını kapatıp kilitledi ve bana doğru yaklaştı.Gidecek hiç bir yerim yoktu duvara doğru beni sıkıştırdı.O kadar çok yakındık ki bu durum beni korkutmaya  yetmişti.

"Sen kafayı mı yedin Beste biz artık evliyiz  her ne kadar sen bunu şimdilik  kabullenemesende ve artık  bugün gerçek manada da karı koca  olacağız. "

Ne  diyordu ,kulaklarıma bunları duymak ağır gelmişti.Karı -koca bu gece biz.Elini yanağıma doğru uzattığı an elini tuttum.Bir anlık boşluğuna gelip kendimi kurtardım oradan.

" Bu evliliği senle neden yaptığımı biliyorsun,babam için.Onu bana getireceksiniz ,yerini bulacaksınız.Onun dışında ,bu gün o deftere imza atmamız beni zerre kadar ilgilendirmiyor.Ben seninle birlikte olmayacağım " dedim.

Bu sözler onun canını çok acıtmış olucak ki,üzerime doğru yürümeye başladı.Ben aniden bizim için hazırlanmış masayı farkettim ve elime masadaki bıçağı aldım.

Çaresizdim..." Yaklaşma bana uzak dur benden "diye bağırdım.Daha fazla yaklaşırsan seni öldürürüm.Bu sözler benim ağzımdan çıkmıştı.Kendime inanamıyordum .

"Tamam tamam ,sakin ol.Elindeki bıçağı bırak Beste ,bir şey yapmayacağım sana ,sen istemediğin  müddetçe.Lütfen indir elindekini ".

" Nasıl inanabilirim sana , kandırmadığın ne malum beni."

"Söz bak seni nasıl  sevdiğimi anlayacaksın ,bu süre içerisinde sana dokunmayacağım".

" O zaman bu oda da ben tek kalacağım.Buradan çık" dedim.

" Tamam çıkacağım."

" Ben tek başıma kalacağım.Bırakıyorum  elimden bıçağı " deyip bıçağı yere attım.

Çık  diye bağırınca " Tamam " deyip kapıyı açtı ve odanın dışına çıktı.Ardından bende odanın kapısını kilitlemeye gittim.

"Sakin ol Beste bu yaptıklarımı suistimal etme ve sakın kimseye evliliğimizi  neden, kim için yaptığından bahsetme.Çok kötü olur.Artık bu duruma alış"

Kapıyı suratına kapatıp,kilitledim.Birden dizlerimin üstüne doğru düştüm.Ben neredeydim,kimin evindeydim,üzerimdeki gelinlikte neyin nesiydi ? çok fazla soru vardı kafamda ama tek bir cevabı vardı sorularımın.Her şey babam için, sakin ol Beste.Bunlar geçicek babana kavuşcaksın.Bu adam senin hayatında bir daha olmayacak.

Ayağa zar zor kalkarak üzerimdeki gelinliği çıkardım.Çantamdam çıkardığım bir eşofman takımını üzerime geçirdim ve yatağa oturdum.O  kadar yorgundum ki göz kapaklarım daha fazla direnememişti bu yorgunluğa.
Neyse ki sabah olmuştu uyandım.Yataktan çıktım,elimi yüzümü yıkadım.Sonra kapım çalındı.

" Beste hanım uyandınız mı ?
Bu yardımcılardan biri olmalıydı.Kapıyı açıp ," evet " dedim.Bir şey mi oldu,diye sordum.

" Hanfendi Arda bey sizi aşağıya çağırmamı istedi.Kahvaltı sofrası hazırda."

"Gelmeyeceğemi ,karnımın tok olduğunu söylersin ona tamam mı "dedim.

" Olur mu öyle şey sabah oldu dün geceden beri  bir şey yemediniz."

"Çok sağ ol beni düşündüğün için ama tokum", deyip kapıyı kapattım.Kız aşağıya ineli   bir dakika oldu veya olmadı , Arda'ya dediklerimi iletmiş olacak ki Arda kapıyı tıklatmaya başladı.

" Açar mısın Beste".

Kapıyı açtıktan sonra " Aşağıya,kahvaltıya gelmeyeceğimde ne demek " diye sordu Arda.

" Ne  demekse o demek " dedim ona.

" Peki dedi buna da peki."
Şaşırmıştım aşağıya indi,kapıyı kapatmıştım.Sonra büyük bir gürültü sesiyle  aşağıya indim.Arda kahvaltı sofrasını tek bir hamlesiyle yere devirmişti ve etraftaki yardımcılara feryat figan bağırıyordu.Kalakalmıştım ,benim yüzümden bu insanlar azar işitiyorlardı.Yutkundum.

" Arda burada neler oluyor bağırmayı kes."

Yanıma yaklaştı ve " Karıcığım bunlar hep senin yüzünden oluyor  biliyorsun değilmi " dedi sesizce.Olamazdı ,kimse benim yüzümden bu muameleyi hak etmiyordu.Hızlıca Arda'nın peşinden gittim.Sanırım bu onun çalışma odasıydı.

"Hoş geldin Beste bu güzel ziyareti neye borçluyuz" dedi Arda beni odasında görünce.

" Benim yüzümden insanlara bu şekilde  davranamazsın Arda. Buna hakkın yok.Benim yaptıklarımdan ben sorumluyum anladın mı" dedim ve odadan çıktım.

UMUDUNU KAYBETME Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin