GAVUR DAMAT (Atos Serisi-1)

34. Bölüm

7 Yıl Önce Bir Günlükten Sayfa..

Bugün ona onu sevdiğimi söyledim, ve kalbim tekrar attı. O beni duymadı ama ben söyledim. Ellerini tuttum, bütüm gece onu sevdiğimi tekrar tekrar söyledim. Öfkesine yenik düştü beni kaybetmekten korktuğunu tüm gece onu dinlerken anladım. Uykusunda öyle masum öyle sakin ki, sevdiğim adamın o olduğuna inanmıyorum. Belki de uykuda konuştuğunu ona söylesem bana güler ve inkar eder ama ben biliyorum.

Beni de yanında götürmesi için ona yalvarmalı mıyım peki? Yalvarsam beni kabul eder mi? Onunla olmak için ne yapmam gerek bilmiyorum, sadece korkuyorum. 17 yaşımı onunla doldurmak istiyorum, keşke gözlerinde ki öfkenin arkasında ki gerçek ona ulaşabilsem. Onu sevdiğimi gerçekten söyleyebilsem belki.. Belki o zaman bana inanırdı..

Onun için buradayım, ona daha yakın olmak için ama o.. O çok uzak, çok..

Hera elinde ki günlüğü usulca çekmeceye bıraktı. Bu günlüğü her eline aldığında geçmişte engel olamadığı şeyler yüzünden üzüntüyle doluydu. O kız, çok küçüktü her şeyin en deli çağındaydı. Kendi kızı gibi büyütmüştü onu, herkeslerden saklamıştı ama gözlerinin önünde eriyip gitmesine mani olmamıştı.

"Keşke söyleseydin İris.." dedi geceye doğru. Keşke ona gerçekleri söyleseydi, o zaman ne kendi oğlu nede Elio zarar görürdü. Hilal'i anımsadı tekrar üzüntüyle doldu, bu hikayenin gün ışığına çıkması onu daha fazla üzmüştü. Olan üçüne olmuştu.

"Hera?"

"Ah, Dimitri.."

Oturduğu yerden birazcık doğuldu, gözlerinde boğulduğu adama kilitlendi.

"Bu odaya neden girdin?"

Atinaya döneli üç gün olmuştu. Chistian Alex ve Ewan hala İzmirdeydiler.

"Bilmem sadece İrisi özledim.."Dimitri omuzları düşmüş kadının yanına kedi yavrusu gibi sığındı. Hera yanı başına oturan adamın omzuna başını dayadı.

"Çok güzeldi.." dedi Dimitri. İki çekmeceli dolabın üzerinde onlara doğru gülümseyen sarı saçlı kıza bakarken.

"Öyleydi, saçlarını örüp evin bahçesinde ki neşeli günlerini hatırlıyor musun?"

Dimitri eski bir dostunu anımsamış gibi gülümsedi.

"Jes daha bebekti ama o sanki senden daha iyi anne olacağını kanıtlar gibi ona iyi bakıyordu."

"O harika bir anne olabilirdi Dimitri.." Hera boğazına takılı kalan cümlelerle boğuşurken yanağına doğru akan gözyaşından habersizdi.

"7 yıl" dedi Hera üzüntüyle.

"Bu oda, 7 yıldır kilitli.."

"Bu odanın kapısı her açıldığında tekrar o maviliği görecek gibi oluyorum" Dimitri Elis'in arkasından ilk kez konuşuyordu. Eşi gibi o da Elis'i severdi, evin en yaramaz kızıydı o.

"Ne ben nede sen onu hiç görmemişiz, bu defter onun tek sırdaşıymış"

"Hala eski defterleri okuyor musun?" dedi Dimitri üzüntüyle. Hera başını iki yana salladı.

"Sadece bu var, bir iki sayfası karalanmış. Oysa ki diğer günlüklerini çok aradım ama sanki hepsi yok edilmiş gibi.."

Dimitri hafif tozlanmış masaya bakıp gözlerini yumdu. Elis'in arkasından en çok kafada soru işareti bırakan ise günlükleriydi. Onun her anı kayıt ettiğini evde ki herkes bilirdi, çok aramalarına rağmen sadece yastığının altında ki defteri kalmıştı.