Mijn Jongens Internaat?

Hoofdstuk 7

Luna

We zijn nu een paar weken verder en ik heb nog steeds contact met Daniel, gelukkig! De laatste paar dagen verliepen niet zo lekker. Ik weet niet wat er met me aan de hand is, maar ik ben mezelf niet.

Ik ben nu mijn koffer aan het inpakken. Ja, mijn koffer. Nee, ik ga niet op vakantie of een weekendje weg, maar ik ben van school gestuurd! Het liep niet zo lekker. Ik was vandaag heel 'stout'. Ik zal je even vertellen wat er is gebeurd.

Ik kwam te laat in de les. Mevrouw de Groot vroeg waarom ik zo laat was. Ik zei: "Ik had geen zin in uw les, maar mijn vrienden zeiden dat ik moest gaan." Ik moest me gelijk melden bij de rector en kreeg een waarschuwing.

Later op de dag was ik boeken vergeten en ik was te lui om ze te pakken. Met gym, ja dat hadden we vandaag, had ik geen goede kleren aan. Ze zijn ook zo moeilijk!! En ja, toen werd ik geschorst. Dus ja, spannend leven, he? Nee gewoon niet.

Ik heb mijn koffer ingepakt en loop naar beneden, nou ja, ik ben lui dus ga ik met de lift. Bij de uitgang zie ik Dylan, Tyler en Luca staan. "Hey, boys! Dit was het dan. Mijn spannende avontuur op een jongens internaat!" We lachen voor de laatste keer. Dit was het dan.

Ik had Daniel een appje gestuurd om te vragen of ik bij hem kon blijven. Dat kon! Yes! Ik bedoel het niet lullig, maar ik werd wel benauwd van alle docenten en de rector natuurlijk! "Ik ga jullie heel erg missen. We houden contact en ja, dan moet ik nu toch echt gaan." Ik geef ze allemaal een knuffel en loop naar de auto.

Het is niet echt een auto, laten we zeggen een limousine. Ik draai me nog 1 keer om een zwaai naar mijn beste vrienden. Dan stap ik in.

Hier zit ik dan, in een limousine, op weg naar het vliegveld om vervolgens naar Amerika te gaan. Tenminste dat dacht ik. Ik weet niet zeker of ik naar Amerika ga, maar zoiets verstond ik. Na een uurtje zijn we op het vliegveld. Ik stap uit, pak mijn koffer en loop naar binnen. Er staan gelijk allemaal fotograven. De camera's verblinden mij.

Even later, vraag mij niet hoe, loop ik tussen bodyguards naar mijn vliegtuig. Bij de gate zie ik een bekend iemand. "DANIEL!!"

Daniel

"DANIEL!!" hoor ik een bekende stem achter mij roepen. Ik draai me om en zie Luna. "Luna!!" Ze laat haar koffer vallen en rent naar me toe. Ik zie dat de bodyguards haar koffer pakken. Ik geef haar een knuffel. "Hier ben ik!" fluistert ze in mijn oor. Ik kan het niet laten om te glimlachen, dus dat doe ik dan ook.

"Kom je, we gaan naar het vliegtuig." Ik pak haar hand vast en samen lopen we de gate in. Inmiddels heeft Luna haar koffer weer terug en hebben fotograven net foto's van ons gemaakt. Ik haat het om beroemd te zijn. Het is leuk, maar dit is gewoon vervelend.

"Heb jij een privé vliegtuig?" Ik knik en ze kijkt me vol ongeloof aan. We lopen naar binnen en we gaan gelijk zitten. Hoe eerder we klaar zijn, hoe eerder we gaan. Volgens mij is dit de eerste keer dat ze vliegt.

"Je eerste keer?" vraag ik.

Luna

"Je eerste keer?" vraagt Daniel. Ik knik. "Dat klopt. Wij gingen altijd met de auto op vakantie. Niet dat mijn ouders niet rijk waren, maar ze vonden het niet nodig om te vliegen als het ook met de auto kon." Ik wendt mijn blik af.

Hij pakt mijn hand vast. "Geeft niet. Ik vond het vroeger ook eng." Hoe weet hij dat ik het eng vind? "Je denkt hardop." is het simpele antwoord terug. "Owh, haha. Mijn fout. Wat gaan we in Amerika doen? Ik zo ben benieuwd. Zeg het me!" "Even denken. Nope! Dan is het geen verrassing meer."

Na de vlucht

Het was uiteindelijk nog helemaal niet zo eng als ik dacht. Het viel mee! "Daantje, het viel eigenlijk best wel mee!" Hij zucht. Wat? "Daar ben ik blij om, Let's go!"

We zitten nu in de auto en ik verveel me nu al. Daniel en ik zitten achterin. Ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder. Mijn ogen voel ik dichtzakken dus slaap ik uiteindelijk.

Daniel

Ze legt haar hoofd tegen mijn schouder. Ze ademt steeds regelmatiger waardoor ze waarschijnlijk slaapt. Het is echt zo lief! We zijn ondertussen al thuis en ik til haar op. De bodyguards zijn te lui, een te groot ego!

Ik belde aan en na een paar seconden deed Cameron de deur open. "Hey!" gilde hij. "Sst, ze slaapt." en ik wees naar Luna. Hij begreep het en liet me erlangs. Ik loop gelijk de trap op en leg haar op mijn bed. Daarna loop ik weer naar beneden.

"Hey Daan, hoe gaat het met jou?" "Goed hoor en met jullie?" Ze beginnen door elkaar te roepen en te schreeuwen. "Jongens, er ligt iemand boven te slapen. Wees alsjeblieft een beetje rustig!"

Gelijk lopen ze de kamer uit en de trap op. "Jongens kom terug! Ze slaapt!" Ze lopen nog sneller de trap op. Ik ren achter ze aan. Ik ben te laat. Ze hebben mijn slaapkamerdeur al open gedaan en lopen naar binnen.

Luna

Ik word wakker van een deur die wordt opengedaan. Ik kijk naar de deur en zie...

~*~

Sorry dat ik gister niet heb gepost. Ik had geen inspiratie en geen tijd, dus ja. Ik probeer elke dag te posten, maar dat lukt niet altijd. Ik denk dat ik vooruit ga werken.

Ik hoop dat je het hoofdstuk leuk vond en Ciao!