Mijn Jongens Internaat?

Hoofdstuk 21

Alice

We zitten nu in de Starbucks met allebei een beker warme choco. Het is vandaag een koude dag, dus waarom geen choco? Het is de oplossing voor (bijna) alles. Misschien iets te overdreven, maar het is wel waar! Oké, ik wijk af van waar ik mee bezig was. "Gaan we? Ik wil nog even mijn boek uitlezen!" Luna is echt verslaafd aan lezen. Het is dan wel lekker rustig! Dat mag ik eigenlijk niet zeggen, maar het is wel waar! "Ga je nog antwoord geven?" Ik knik. "Tuurlijk, als jij wil lezen dan ga ik wel even een livestream kijken ofzo." We lopen de Starbucks uit en lopen terug naar 'ons' huis. "Zullen we eerst kennis maken met de buren?" Ik knik. "Je hebt eindelijk een goed idee!" Luna begint te lachen en ik lach mee. We lopen naar het huis naast ons en bellen aan. Na een halve minuut doet er iemand de deur open.

"Hi, wij zijn hier nieuw komen wonen, dus we dachten dan maken we even kennis met onzen buren!" "Kom binnen, ik ben Cameron." We lopen naar binnen en wachten 'netjes'. "Loop maar naar de kamer." We doen wat hij zegt en lopen de kamer binnen. Als ik een stoel heb gevonden waar ik in kan zitten, komt er iemand de kamer binnenlopen. Hij komt me heel bekend voor! Hij lijkt op Daniel. "Daniel?" Hij kijkt me aan. "Luna?" Ik knik. "LUNA" schreeuwt hij keihard door het huis heen. Ik ren naar hem toe en geef hem een knuffel. Als we elkaar loslaten staan er in een keer heel veel jongens in de kamer. "Uhm hi?" Gelijk beginnen alle jongens hoi te roepen en ik kijk Daniel hopeloos aan. Hij grinnikt. "Hi, ik ben Luna en ik ben 16 jaar oud. Ik ben hier samen met mijn vriendin Alice en nog veel meer mensen. Wij wonen in het huis naast jullie met nog 8 meiden en 4 jongens. Ik kom van de dansstudio D4L. Dat staat voor Dance For Life." Ik haal adem, want dat vertelde ik in een adem. Ze kijken me vol ongeloof aan. Daniel en ik beginnen te lachen. Nu kijken ze nog raarder. "Hoe ken je hem? Waar ken je hem van?"

"Hij was op onze school, nou ja MIJN jongens internaat! Hij gaf een optreden en Shawn Mendes en nog een paar waren er ook. Ik moest zingen en toen ging hij met mij meezingen en toen werd opeens ons contact verbroken, omdat HIJ naar Amerika ging. Maar tadaa Daan, hier ben ik weer!" (Daan is de afkorting voor Daniel!!) "Eten jullie mee? Het is al best laat en wij eten pizza met z'n allen." Ik kijk Alice hoopvol aan.  Ze knikt. "Ja we eten mee! Ik wil pizza salami! En Alice ook!!!" We beginnen te springen en gek te doen en de jongens kijken ons weer raar aan! "Wat wij zijn gek oke? Net zo gek als jullie!" De jongens beginnen te lachen en Alice en ik lachen mee.

Na een half uur zijn onze pizza's er. "Eindelijk! FOOD!!!!" Ik zoek mijn pizza en wacht rustig tot iedereen zijn pizza heeft. In tegenstellig tot mij beginnen de jongens gelijk te eten als ze hun pizza hebben. Ik grinnik. "Wat is er zo grappig, Luun?" Carter was het, denk ik. "Ten eerste, alleen mijn vrienden mogen mij Luun noemen. Ten tweede en laatste, ik wacht rustig tot iedereen zijn pizza heeft en jullie beginnen gelijk te eten." "Owh, dat is bij ons heel gewoon! Wij zijn met veel dus dan duurt het heel lang voordat iedereen zijn eten heeft. Onze oplossing, gelijk eten!" Ik en Alice barsten in lachen uit. "Wat is er zo grappig?" Cameron weer! "Uh niks. We moesten gewoon lachen om jullie eh, oplossing op het wachten van het eten. Dat zie je niet overal! Maar wij moeten weer gaan, Arthur is vast ongerust." Alice knikt. "We moeten echt gaan. Morgen moet we vroeg oefenen met een groep jongens, dus..." Ik trek Alice mee naar de voordeur en we lopen naar buiten, terug naar ons huis.