She's The Rule Breaker

Prologue

Mates.

Gaya ng mga mortal, may mga nilalang ring itinakda ng tadhana para makasama ng mga taong-lobo sa panghabangbuhay. Ang kanilang magiging mga katipan sa hinaharap. Mga nilalang na maaaring bumuo sa nawawalang parte sa isang buhay ng taong-lobo. Mga nilalang na ibinigay ng Lumikha upang alamin ang bawat sikreto, bawat pagnanais, at bawat nilalaman ng damdamin ng isa. Ibinigay para mahalin, magbigay ng pagmamahal at pag-aaruga at makibahagi sa lungkot man o kasiyahan ng kanilang katipan.

Naaalala ko pa noon ang kuwento ng Daddy tungkol sa mga werewolf mates.

It happened centuries ago. Ang sabi sa kuwento, nang likhain daw ng Moon Goddess ang unang taong-lobo, isa itong agresibo at nakakatakot na nilalang. The wolf is out of control. Restless, vicious. So the Moon Goddess decided to send a kindred. A female. And milleniums later they were called mates.

Ang sabi sa kuwento, nang maipadala daw ang kindred ay agad na umamo ang lobo. Naging mas mahinahon. Naging tahimik at namuhay na walang sinasaktan na iba. At simula noon, ang mga sumunod na nalikhang taong-lobo ay pinadalhan rin ng kanilang sariling kindred. People who has the ability to settle and tame the wolves’ natural viciousness.

Halos walang ipinagkaiba ang mga taong-lobo sa mga mortal. Gaya ng mga tao, kailangan rin ng mga lobo ang makakasama. Gaya ng mga mortal, pinagkalooban rin ng tadhana ang mga lobo ng isang nilalang na nakatakda para sa mga ito upang mahalin at makasama habambuhay.

Ang pagkakaiba lang, hindi ganoon kadaling nahihiwalayan ang mga mates.

Kung ang pagpapakasal ng isang mortal ay maaaring baliin ng isang hatol ng korte, ang paghihiwalay ng mga taong-lobo ay hindi ganoon kadali. A bond is formed the moment two individuals made contact to each other. At hindi ganoon kadaling baliin ang isang werewolf bond.

Yet I’m not saying they can’t.

They can.

Subalit ilan lamang ang gumagawa niyon. It’s insane to do that in the first place. Mates give you life. Mates makes a werewolf happy. Mates completes a werewolf’s existence. Mates are the exact essence of a werewolf’s life.

Breaking a werewolf bond is a complete no-no. It’s like breaking an unspoken cosmic rule.

So as killing them, too.

“Nasaan si Axcel? Sabihin n’yo sa akin kung nasaan si Axcel!”

Naaalala ko pa kung paanong tinignan lamang ako ng mga taong iyon na para bang nagtagumpay sila sa kung anuman. Tandang-tanda ko kung paanong lalo akong kinabahan. Napapadyak ako sa inis noong mga oras na iyon bago sumuko at umalis na mula sa opisina ng The Sector.

Following my instincts, sumakay ako sa kotse at nagmaneho patungo sa teritoryo ng dating pack ni Axcel. Ang pack na lumapastangan at nanakit sa kanya. Ang pack na may responsibilidad na bigyang kanlungan ang isa sa mga kauri nila ngunit sa halip, pinarusahan nila si Axcel sa kasalanang wala naman siyang kinalaman.

Binaboy nila ang pagkatao niya. They broke him. Damaged him.

And I’m afraid that damage will be irreparable.

Huminto ang pagtibok ng puso ko nang makaamoy ako ng dugo habang papalapit ako ng papalapit sa perimeters ng pack territory. Dumadami ang nasasagap ng pang-amoy ko. Maraming namatay. Maraming dugo ang dumanak.

Maraming buhay ang ibinuwis at kinuha.

And it was my fault. All mine…

Naghanap ako sa kakahuyan. Ilang beses na tumigil ang puso ko sa pagtibok sa bawat patay na taong-lobong madadatnan kong nakahandusay sa lupa. Ramdam na ramdam ko ang pagnanais na makalabas ng lobong namamahay sa loob ko upang hanapin si Axcel. Nag-aalala din siya para sa minamahal niya.