Underwater

Project Chaos

"Σου είπα να πάμε αλλού!' Φώναξα ανοίγοντας την πόρτα του σπιτιού μου.

"Γιατί;" Με ρώτησε.

"Γιατί έτσι! Γιατί να το κάνουμε στο σπίτι μου; Πάμε στο δικό σου!" Του φωνάζω.

"Πω ρε Αυγή, εσύ και η ξερή κεφάλα σου! Λες και δεν έχει περάσει δευτερόλεπτο από τότε!" Μου λέει εκνευρισμένος και εγώ νιώθω τα μάγουλα να μου να παίρνουν ένα ροδοκόκκινο χρώμα στη θύμηση όλων αυτών των εικόνων.

Εδώ και πόση ώρα εγώ ο Αχιλλέας μαλώνουμε για το που θα κάνουμε την εργασία. Το παιδί δεν αντέχεται! Καθόλου όμως!

"Τι γίνεται εδώ;"Μας ρωτάει ο πατέρας μου βγαίνοντας από την κουζίνα.

"Αμ... για σου μπαμπά..." Του λέω παίρνοντας ένα ύφος ντροπής.

"Γεια σας κύριε Νίκο." Του λέει και ο Αχιλλέας.

"Πώς από τα μέρη μας Αχιλλέα;" Τον ρωτάει ο πατέρας μου κοιτώντας τον με μισό μάτι.

Από ποτέ ο πατέρας μου κοιτάει έτσι τον Αχιλλέα;!;

"Αμ, έχουμε μια εργασία..." Του λέει τρίβοντας το πίσω μέρος του κεφαλιού του.

"Πάμε πάνω." Ανακοινώνω και στους δύο τραβώντας τον Αχιλλέα από το χέρι για να πάμε πάνω.

Ανεβαίνουμε τις σκάλες μέχρι πάνω. Αρχίζω και περπατάω κατά μήκος του διαδρόμου μέχρι που στέκομαι έξω από την πόρτα του δωματίου μου. Τότε συνειδητοποιώ ότι ο Αχιλλέας δεν με έχει ακολουθήσει.

"Θα κάτσεις εκεί;" Τον ρωτάω ακουμπώντας τον ώμο μου στην πόρτα.

"Πειράζει που θέλω να κοιτάω τη θέα;" Μου λέει χασκογελώντας.

"Ε;" Ρωτάω παραξενεμένη.

"Θεέ μου! Τίποτα!" Μου είπε σηκώνοντας τα μάτια του προς τον ουρανό και αρχίζοντας να προχωράει προς το μέρος μου.

"Μη μου πεις!" Του λέω γουρλώνοντας τα μάτια μου όταν κατάλαβα τι μου είπε.

"Τι;" Με ρωτάει.

"Πες μου ότι δεν κοίταζες εκεί που νομίζω!" Του λέω συνεχίζοντας να τον κοιτάω θυμωμένη.

"Είσαι πολύ αργόστροφη!" Μου λέει και κοιτάει αλλού.

"Ε, είσαι πολύ μαλάκας παλικάρι μου!" Του λέω ανοίγοντας την πόρτα διάπλατα και αφήνοντάς την να σκάσει πίσω στον τοίχο.

Μπήκα μέσα φουριόζα και από την τουαλέτα βγήκε η ξαδέρφη μου κρατώντας το μπουκαλάκι της μάσκαρας και κοιτώντας με τρομοκρατημένη. Την είχα ξεχάσει τελείως αυτή!