Searching for the Atlanta Mermaids: Part 2

439 56 21
                                    

Άρχισα να ανεβαίνω σιγά σιγά προς την επιφάνεια. Όταν ένιωσα τη μούρη μου να περιβάλλεται από αέρα πήρα μια βαθιά ανάσα. Την ίδια στιγμή βγήκε και η Νικολέτα στην επιφάνεια.

"Να σου πω... ψάχνουμε εδώ και ώρες! Δεν νομίζω να αντέξουμε για πολύ ακόμα!" Της λέω προσπαθώντας να βρω την ανάσα μου.

"Ούτε εγώ το νομίζω." Μου λέει και εκείνη. "Πάμε προς τα εκεί! Έχει κάτι βράχια, μπορούμε να πιαστούμε από εκεί." Μου λέει και αρχίζει να κολυμπάει προς την ακτή.

Την ακολούθησα με όσες δυνάμεις μου είχαν απομείνει. Ανεβήκαμε πάνω στα βράχια και κάτσαμε. Άφησα το βάρος μου να με πάρει σιγά σιγά προς τα πίσω μέχρι που ένιωσα το σκληρό βράχο να έρχεται σε επαφή με την πλάτη μου.

"Είμαστε σίγουροι πως είναι εδώ;" Ακούω την Νικολέτα να με ρωτάει.

"Δεν έχω την παραμικρή ιδέα!" Της απαντάω και ξανά σηκώνομαι.

"Και αν δεν καταφέρουμε να τις βρούμε; Τι κάνουμε;" Με ρωτάει ανήσυχη.

"Ψάχνουμε αλλού. Δεν μπορεί να είμαστε οι μόνες!" Της λέω ανασηκώνοντας τους ώμους μου.

"Δεν το πιστεύω!" Αναφωνεί βάζοντας τα χέρια της στο κεφάλι της.

"Τι είναι;" Τη ρωτάω κοιτώντας την παραξενεμένη.

"Είμαστε μυθικά όντα! Μυθικά! Σημαίνει ότι είναι στους μύθους!" Μου λέει έχοντας φρικάρει.

"Λοιπόν... εμένα δεν μου φαίνεται πως είναι τόσο μυθικά τελικά!" Της λέω κουνώντας την ουρά μου.

Την άφησα ελεύθερη να πέσει μέσα στο νερό και κοίταξα τον ουρανό. Ένιωσα δύο μάτια να είναι καρφωμένα πάνω μου. Γύρισα και κοίταξα την Νικολέτα η οποία με κοιτούσε λες και είχε δει κάποιο φάντασμα.

"Τι είναι παιδάκι μου;" Τη ρωτάω τρομαγμένη.

"Από ποτέ φρικάρω εγώ έτσι;" Μου λέει ακόμα πιο φρικαρισμένη από πριν κάτι που μου προκαλεί τα γέλια.

"Από εδώ και στο έξεις!" Της λέω ειρωνικά.

"Σκάσε χαμένο! Εσύ πας από το καλό προς το καλύτερο! Εγώ τι; Θα πάω από το κακό στο χειρότερο;!;" Με ρωτάει απογοητευμένη.

"Ε είπες να κάνεις τη διαφορά!" Της λέω χασκογελώντας και μου ρίχνει μια γροθιά στον ώμο. "Να σου πω! Πρέπει να μάθεις τη δύναμη σου! Μη με διαλύσεις!" Της λέω τρίβοντας τον ώμο μου.

"Συγγνώμη... αλλά σου άξιζε!" Μου λέει χασκογελώντας.

"Μου άξιζε." Επαναλαμβάνω συνεχίζοντας να τον τρίβω.

UnderwaterHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin