Underwater

What the Hell Did Just Happen?!?

"Τι θες πάλι;" Τον ρώτησα αγριεμένη.

"Εσένα..." Μου απάντησε με ένα βλέμμα γεμάτο σιγουριά και άρχισε να με πλησιάζει με αργό βήμα.

"Σου είπα δεν γίνεται αυτό!" Του φώναξα αγανακτησμένη.

"Γιατί;" Με ρώτησε για πολλοστή φορά συνεχίζοντας να με πλησιάζει.

"Γιατί είμαι η πριγκίπισσα της σελήνης και για αυτό θα έπρεπε να σε αποφεύγω." Του είπα όσο πιο σταθερά μπορούσα αποτυγχάνοντας παταγωδώς.

"Και τι σημαίνει αυτό; Νιώθεις κάτι για εμένα. Το βλέπω στα μάτια σου. Από όταν ήμασταν μικροί το έβλεπα!" Τον άκουσα να λέει.

"Και τότε γιατί; Γιατί απομακρύνθηκες; Γιατί τα έκανες όλα αυτά; Γιατί;" Του φώναξα αφήνοντας τα ζάντα δάκρυα μου να κυλήσουν στα μάγουλά μου.

"Γιατί είμαι μαλάκας. Γιατί δεν ήξερα πως να το διαχειριστώ, γιατί φοβήθηκα γιατί... πίστεψα, πως αν τα έκανα όλα αυτά θα έφευγες μακριά μου." Μου απάντησε ήρεμα σκουπίζοντας τα δάκρυα μου.

"Είσαι ένας πολύ μεγάλος μαλάκας!" Του είπα γελώντας κάνοντας τον να γελάσει και αυτός.

Ξαφνικά άρχισε και πλησίαζε τα χείλη του στα δικά μου. Νιώθω την ανάσα του να πέφτει με δύναμη στο πρόσωπο μου. Η δικιά μου πάλι δεν μπορώ να βγει. Νιώθω λες και μου έχουν κοπεί τα πόδια. Νιώθω τα χείλη του να ακουμπάνε πάνω στα δικά μου όταν ακούστηκε ένας δυνατός ήχος.

Άνοιξα τα μάτια μου απότομα αφήνοντας το πρωινό φως να μπει μέσα κάνοντας τα να πονέσουν. Αυτόματα τα έκλεισα γυρνώντας το κεφάλι μου από την άλλη. Πήγα να πάρω μια βαθιά ανάσα αλλά δεν τα κατάφερα. Κάτι βαρύ βρισκόταν πάνω μου. Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα στο στήθος μου. Η Νικολέτα βρισκόταν πάνω μου λες και ήμουν μαξιλάρι.