Underwater

Help from Far Away: Part 2

"Βαρέθηκα!" Μουρμούρισε η Κατερίνα.

"Και εμείς τι να κάνουμε;" Την ρώτησε αυτή τη φορά σαν υστερική η Νικολέτα.

"Νόμιζα ότι είπατε πως σε λίγο θα είναι εδώ αλλά δείτε! Δεν είναι!" Είπε θυμωμένη.

"Ωραία και εμείς τι φταίμε;" Τη ρώτησα κοιτώντας την από πάνω από τα κάγκελα στα οποία καθόμουν.

"Ότι μου είπαν σας λέω δεν μπορώ να κάνω τίποτα!" Απολογήθηκε η Πέρλα.

"Δεν χρειάζεται να απολογήσαι!" Της είπα πιάνοντας της τον ώμο.

"Τουλάχιστον ξέρουμε ποιον ψάχνουμε, ή ποιον περιμένουμε;" Τη ρώτησε η Μαριλένα.

"Για να πω την αλήθεια... δεν έχω ιδέα!" Είπε χαμογελώντας της και όλες μαζί αφήσαμε μια κραυγή απογοήτευσης να γεμίσει τον αέρα.

"Είμαι ικανή να παίξω τάβλι αυτή τη στιγμή!" Μουρμούρισε η Νικολέτα που καθόταν ακριβώς είπα μου.

"Μα εσύ συχαίνεσαι το τάβλι!" Της είπα κοιτώντας την τρομοκρατημένη

"Ακριβώς!" Φώναξε σηκώνοντας τα χέρια της προς τον ουρανό.

"Αυτό ήταν. Πάμε να κάτσουμε στην καφετέρια!" Μας είπε η Μαριλένα η οποία φαινόταν θυμωμένη αυτή τη στιγμή.

"Μα... η καφετέρια είναι μακριά! Και αν πάμε εκεί μπορεί να μην μας βρει! Μαριλένα δεν μπορούμε να πάμε!" Είπε αγχωμένη η Πέρλα.

"Πε..." Πήγε να μιλήσει αλλά της έκλεισε το στόμα. "Βάννα... καθόμαστε τόσες ώρες κάτω από τον ήλιο! Δεν είναι και το καλύτερο για τους ανθρώπους αυτό τι πράγμα!" Της είπε η Μαριλένα πιάνοντάς την από τους ώμους. "Ούτε για τις γοργόνες!" Συμπλήρωσε ψιθυρίζοντας.

"Καλά..." Είπε η Πέρλα απογοητευμένη.

"Όχι, έχει δίκιο! Δεν περίμενα εγώ τόση ώρα για να τον χάσω τώρα!" Είπε αποφασιστικά η Κατερίνα.

"Καλά..." Είπα ενώ απομακρύνθηκα λίγο. Δεν θέλω να βρίσκομαι μπροστά στο οποιοδήποτε ξέσπασμα κάνει!

"Και τότε τι θα κάνουμε Κατερίνα;" Ρώτησε αγανακτησμένη η ξαδέρφη μου.

"Ποιος παίρνει παραγγελίες για να πάει στην καφετέρια;" Ρώτησε χαμογελώντας πονηρά.

Η Νικολέτα αναστέναξε. "Όχι!" Είπε σηκώνονται τα χέρια της στον αέρα.

Αμέσως μετά ακολούθησαν η Μαριλένα με την Κατερίνα λέγοντας και εκείνες με την σειρά τους όχι.