Underwater

Jealous, Jealous Not

Κοίταξα το ρολόι μου και χτύπησα νευρικά.

"Άμα χάσουμε την πρώτη ώρα θα τον σκίσω!" Αναφώνησα κοιτώντας τριγύρω.

"Μα πρέπει να τον καλύψουμε κάπως!" Μου είπε η Πέρλα.

"Κάλυψη είναι να μείνει μέσα στο σπίτι! Όχι να τον γράψεις στο σχολείο!" Της απάντησα θυμωμένα.

"Να σου πω, έπρεπε να σε κάνω γοργόνα πιο πριν." Μου είπε η Νικολέτα χασκογελώντας.

"Γιατί;" Τη ρώτησα κοιτώντας την με περιέργεια.

"Έτσι! Έχεις αρχίσει και γίνεσαι πολύ πιο καλή μαθήτρια από ότι ήσουν!" Μου απάντησε γελώντας.

"Σταμάτα να γελάς με το χάλι μου!" Της είπα γελώντας με τα λεγόμενα της

"Αν αργήσει και άλλο απλά θα πάμε μόνες μας εντάξει;" Μου είπε η Πέρλα όταν με είδε να ξανά κοιτάω το ρολόι μου.

Χθες όταν γύρισε ο πατέρας μου από την δουλειά δεν ήταν και πολύ χαρούμενος στην ιδέα να κοιμηθούμε στοματσάδα έτσι το διαλύσαμε. Εγώ κοιμήθηκα με την ξαδέρφη μου, η Νικολέτα φιλοξένησε τη Πέρλα και μια και η μητέρα της είναι η πιο εξυπηρετική και γλυκιά γυναίκα στον κόσμο, σε αντίθεση με τον πατέρα μου, έδωσε το σπίτι που ενοικίαζαν στα παιδιά. Μας ήρθε κουτί! Και τώρα περιμένουμε την Σταχτοπούτα να ετοιμαστεί και να κατέβει επιτέλους!

"Αυτό ήταν!" Αναφώνησα και εκείνη τη στιγμή άνοιξε η πόρτα και από μέσα βγήκε ο Παναγιώτης. "Βρε καλός την πριγκίπισσα! Πως το είδες; Θα χάσουμε την πρώτη ώρα;" Του φώναξα.

"Κάνει πάντα σαν υστερικιά;" Ρώτησε απευθυνόμενος στα κορίτσια.

"Το δουλεύουμε από τότε που έγινε ψαράκι!" Είπε η Νικολέτα πιάνοντας το κεφάλι της.

"Ωραία... αφήστε τη πάνω μου. Θα τη φτιάξω εγώ!" Της απάντησε χαμογελώντας πονηρά ο Παναγιώτης και παίρνοντάς με αγκαλιά.

"Όπα όπα όπα! Δεν κατάλαβα! Θα πρέπει να συμφωνήσω και εγώ ξέρεις!" Του είπα εκνευρισμένη.

"Δεν χρειάζομαι την συγκατάθεση σου." Μου απάντησε και άρχισε να προχωράει.

"Τι; Όταν σου μιλάω δεν θα προχωράς!" Του φώναξα αλλά εκείνος δεν σταμάτησε. Ναι... δεν πρόκειται να τα πάω καλά μαζί του!

Προχωρήσαμε όλοι μαζί προς το σχολείο όταν παρατήρησα πως είχαμε αργήσει και είχαμε ήδη χάσει την πρώτη ώρα.