Underwater

Too Close But Still Too Far

Έχω φτάσει εδώ και ώρα στο σημείο που έστειλε ο Αχιλλέας το σκάφος αλλά ναυάγιο πουθενά! Είναι λες και ψάχνω βελόνα στα άχυρα! Δεν το καταλαβαίνω! Πως γίνεται να έχασα ολόκληρο σκάφος;!; Για να το μετακίνησε κάποιος... λίγο δύσκολο! Αν και ο Αχιλλέας έφτασε κατά περίεργο τρόπο πολύ γρήγορα στην ακτή. Επίσης για να το μετακίνησε το ρεύμα... πολύ δύσκολο!

"Ρε γαμώτο σου Νικολέτα ήρθες για να με βοηθήσεις ή να μου σπάσεις τα νεύρα;!;" Άκουσα τη φωνή του Αχιλλέα από πάνω μου. Φαντάσου πόσο δυνατά φωνάζει για να τον ακούω εγώ έσω μέσα ενώ εκείνος είναι έξω από το νερό...

Ξέχασα να σας πω ότι ίσως έκανα την καλύτερη επιλογή στη ζωή μου σήμερα! Λοιπόν... μετά την επιλογή που έκανα πριν 10 χρόνια και έγινα κολλητή με την Νικολέτα! Όση ώρα εγώ ψάχνομαι η Νικολέτα δεν έχει αφήσει τον Αχιλλέα να κατέβει.

"Μα πού ξέρεις που είναι το ναυάγιο;" Τον ρώτησε. "Εγώ προσωπικά δεν βλέπω τίποτα!" Συμπλήρωσε πεισματάρικα.

"Ξέρω που έγινε! Εγώ το έκανα!" Της απάντησε θυμωμένα. "Και εκτός αυτού φαίνεται η σκιά του στο νερό!" Της φώναξε.

Κάτσε τι;!; Ξεκολλήσα την πλάτη μου από την πέτρα στην οποία βρισκόμουν και κοίταξα πίσω μου. Οου... Τα ματάκια μόνο για διακόσμηση! Κολύμπησα μέχρι το σκάφος που μόλις με είχα βοηθήσει ο Αχιλλέας να βρω. Μπήκα μέσα από την σπασμένη πόρτα και κατευθύνθηκα προς το πίσω μέρος για να βρω τη βιβλιοθήκη όπως μου είχε πει η Καλυψώ. Αφού την βρήκα άρχισα να ψάχνω ένα ένα τα ράφια. Δεν ήταν δύσκολο να βρω το κουτί αφού ήταν πολύ ξεχωριστό. Ήταν πανέμορφο, ίσως και καλύτερο από ότι μου είχε περιγράψει. Ένα λευκό κουτί φτιαγμένο από μάρμαρο. Όλες οι γωνίες του ήταν επιχρυσωμένες και πω στο καπάκι του βρισκόταν ένα ολόχρυσο κοχύλι με ένα μαργαριτάρια στο κέντρο του. Αλλά δεν είχα πολύ χρόνο. Ήδη είχα χάσει αρκετό! Έπρεπε να βγω από εκεί μέσα όσο πιο γρήγορα μπορούσα! Με μερικές κινήσεις της ουράς μου βρέθηκα έξω από το πλοίο και κολυμπούσα προς το λιμανάκι. Ξαφνικά άκουσα έναν περίεργο ήχο, σαν φυσαλίδες που σκάνε.

"Το είδες αυτό;!;" Ήχησε η φωνή του Αχιλλέα μετά από λίγο.

"Όχι... ποιο;" Τον ρώτησε η Νικολέτα.

"Γιατί; Πρόκειται να μου έλεγες κάτι διαφορετικό εσύ;" Μουρμούρισε και ανέβηκε πάνω στο σκάφος.