Underwater

Nightmares: Part 1

"Μη φεύγεις! Σου μιλάω!" Μου φώναξε η Κατερίνα μπορώ να πω εξοργισμένη.

Εγώ συνέχισα να περπατάω αποφεύγοντας κάθε απορημένο ή εξαγριωμένο βλέμμα και κυρίως της Κατερίνας.

"Είπα σου μιλάω!" Μου ξανά φώναξε αυτή τη φορά πιάνοντας το μπράτσο μου και γυρνώντας με προς το μέρος της.

"Δεν φταίει η Αυγή! Εγώ ευθύνομαι!" Άκουσα τον Αχιλλέα να λέει ενώ είχε φτάσει πλέον στη μπαλκονόπορτα.

"Προφανώς και ευθύνεσαι εσύ γλίτσα!" Του είπε επιθετικά ο Παναγιώτης.

"Όχι... Άλλος είναι ο υπεύθυνος! Υποτίθεται πως δεν πρέπει να δώσεις στον Solum αυτό που θέλει!" Φώναξε η Κατερίνα.

"Μη φωνάζεις! Θέλω χώρο..."  Ψηλό μουρμούρισα κατευθυνόμενη στη σκάλα.

"Όχι εδώ να μιλήσουμε!" Φώναξε πιάνοντας τον ωμό μου και γυρίζοντας με ώστε να την κοιτάω.

"Δεν μου αρέσει να με πιέζουν και δεν το αντέχω ειδικά τώρα..." Γρύλισα.

"Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε όρια! Δεν μπορούμε να διακινδυνεύουμε να χάσουμε το ίδιο μας το παιχνίδι!" Συνέχισε να φωνάζει.

"Για όνομα του θεού, το ξέρω!" Τσίριξα και σχεδόν ένιωσα τα πνευμόνια μου να πνιγούν. "Ξέρω ότι δεν πρέπει να φιλήσω τον Αχιλλέα, ξέρω ότι πρέπει να πάω μαζί του, ξέρω ότι πρέπει να μείνω ουδέτερη. Αλλά στο ορκίζομαι... Κάτι με καθοδηγεί. Δεν ξέρω το πώς και το γιατί αλλά ξέρω το τι νιώθω." Εξήγησα και είδα πίσω από την Κατερίνα το πρόσωπο του Αχιλλέα να σκοτεινιάζει. Ξέρω ότι μπορεί να τον πληγώνω αυτή τη στιγμή αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Δεν ξέρω αν πραγματικά θέλω να είμαι μαζί του ή το αίσθημα αυτό με κάνει να θέλω να είμαι μαζί του. "Κατερίνα, πρέπει να με εμπιστευτείς! Ίσως ο Solum..." Άρχισα να λέω αλλά με διέκοψε.

"Ο Solum είναι ο κακός της υπόθεσης. Σκότωσε τις δύο πριγκίπισσες. Τέλος." Μου είπε επιβλητικά και έφυγε από μπροστά μου.

Θέλω να απαντήσω. Θέλω να αντιταχθώ. Έτσι κι αλλιώς μπορεί να έχουμε να κάνουμε με ένα άτομο με τις ιδιότητές του Solum αλλά είμαι ο Αχιλλέας! Όσο και να με πείραζε δεν θα μου έκανε κακό! Παρόλο που ήθελα, δεν έκανα τίποτα. Μάζεψα τις σκέψεις μου και κατευθύνθηκα στο δωμάτιο μου. Έκλεισα την πόρτα και ξάπλωσα στο κρεβάτι. Ίσως έτσι να εξηγείται το γιατί ο Αχιλλέας σταμάτησε να μου κάνει bulling. Ίσως να νιώθει και εκείνος αυτό το αίσθημα καθοδήγησης. Αν αυτό ισχύει σημαίνει ότι ο Solum τον οδηγεί κοντά μου γιατί κάτι θέλει. Συνεπώς εξηγείται το γιατί η Κατερίνα έχει τόσες καχυποψίες και ενστάσεις. Παρόλα αυτά, κάτι δεν κολλάει σε εμένα. Πως γίνεται μια τέτοια αγάπη και συμπόνια να εξελιχθεί σε αιματοχυσία; Γιατί ο Solum και η Ανατολή προσπαθούν να μας φέρουν κοντά με τον Αχιλλέα; Ζούμε σε μια χώρα με ελεύθερη βούληση! Εμάς μας ρωτάνε αν θέλουμε; Εγώ με τον Αχιλλέα ζούσαμε σε μια τελείως διαφορετική πραγματικότητα και τώρα; Ποιος ξέρει τι θα γινόταν αν εγώ και η Νικολέτα δεν γινόμασταν γοργόνες! Ίσως συνεχίζαμε να ζούσαμε στην πικρόχωλη καθημερινότητα χωρίς να σηκώνουμε κεφάλι να παραπονεθούμε. Αναρωτιέμαι πώς θα ήταν η ζωή του Solum μετά εκείνο το περιστατικό. Μπορώ να τον καταλάβω εν μέρη αφού έχω χάσει και εγώ τη μαμά μου μικρή ηλικία αλλά δεν την σκότωσαν μπροστά στα μάτια μου! Πλας του νεαρού της ηλικίας.