Pinky Gangsters

Chapter 56: BLITZKRIEG

CHAPTER 56 : Blitzkrieg

PG

Elizabeth Sander's POV

Hinilot ko ang aking magkabilang temple habang tinititigan ang papel sa aking harapan. Simula ng iannounce ng mga Czar ang tungkol sa gagawing Blitzkrieg sa Dark Queen's Mafia marami ang nagbago.

Ang daang libo na pinamumunuan namin nila Divine noon ay iilan nalang ngayon. Kinuha ng mga Czar ang lagpas kalahati ng mga tauhan ng DQM.

Ito ang isa sa mga kinatatakutan ko. Iilan nalang kami, ang pinakainaasahan ko na lamang ay ang grupo ng mga mafiaso na naiwan sa akin at iilang guards na bago pa ako maging queen ay tauhan ko na. Bukod duon, ala na. Czar left me but nothing.

I'm not being a coward when I decided to chose loosing the battle, its just that I don't have choice. Importante sa akin ang grupong ito.

Sa dami ng sinakripisyo ko at ng mga Queen ay hindi ito pwede maglaho nalang na parang bula sa history ng Mafia.
Ayoko ding gawing bait ang buhay ng mga magagaling kong tauhan mula sa mga Dark Groups.

"Why you're still awake?"

Ginalaw ko ang soot kong salamin bago tinanaw si Morgan mula sa mga nanlalabo at halos papikit ko nang mga mata. Since yesterday ay wala pa akong tulog dahil kakaisip kung tama ba ang gagawin kong desisyon ngayong araw. Na kung makakabuti ba ito para sa lahat.

But it turns out na hindi sila sumangayon sa akin at sa ginawa kong desisyon. They want to fight even their lives might be hanging in the cliff of hell and death. Gusto ko silang tulungan. Ang mga kasamahan ng anak ko, kahit pagod na pagod na ako physically and mentally.

"Eli."

"I can't, maraming problema. Maraming dapat isettle." I retorted. Matagal ako nitong tinitigan at nakatayo lamang sa aking harapan.

Simula nang dumating si Morgan ay mas ninanais kong iwasan ang mga mata niya at makita nito kung ano ang tunay na nasa loob ko.

Takot.

I'm afraid that he leaves me again because of something awful I did and I will do. I don't want him to think that I'm just a bad influence and I have nothing to do with him except making him suffer while he's staying beside me.

"Mamaya na ang alis ko, ayoko namang iwan ka ng nagkakaganyan. Sumama ka nalang sa akin."

"We already talk about this. I rather stay here." Tango ko bago nagpatuloy.
"I can fight thus leave me here."

Naglakad siya para maupo sa upuang nasa harapan ng aking table bago nagsalita.
"Are you sure? Everybody will understand you, if you will leave with me. They will, Eli."

"Kung pwede nga lang ay wag ka nalang ding umalis, ayaw mo sa lugar na'yon. And this was all my fault and I barely approving you to go. Morgan, ayaw mo sa kanila." Halos maluha kong sabi.

Simula bata palang kami, ipinangako ni Morgan sa sarili na gagawin nya ang lahat para ilihis ang sarili sa nakatadhanang mangyayari sa buhay. He did, pero eto ako at mismong dahilan kung bakit gagawin nya ang isang bagay na ayaw niya.

"Listen, gagawin natin 'to para tulungan ang mga kaibigan ni Wencie." I prick suddenly.
I almost forgot to include Wencie's friend on the game. I hate them, but my hand shakes involuntarily nang maisip na pag nawala sila sa laban na ito, mas lalong hindi babalik ang anak ko.
"If after the battle nothing happens then we should do our part. You should do your part."

Pagsisisi.

Nagsisisi ako na ipinagpalit ko ang aking pamilya at ang lalaking ito na hanggang ngayon ay mahal na mahal ko para sa isang upuan at korona. Para sa mga magulang kong naghahangad nang anak na perpekto.