Broken Ones.
©TheDramaQueen
Twenty Five
"Nung wala ka, nung hindi mo ko kinakausap, dun ko narealize na di na ko sanay na mag isa. Araw araw kailangan kita, kailangan ko yung suporta mo. Kailangan ko yung presensya mo. Kailangan kong malaman na andyan ka lang. kase, sa bawat araw na di tayo magkausap, feeling ko, merong mga ugat na kumukunekta satin ang unti unting nagkakahiwalay. Ayaw kong mangyari yun. I wanted you to be always part of me. Pero, naisip ko din, hindi naman dapat. You have your life. Ahead of you. Wala akong karapatang mag demand kase kaibigan mo lang ako." sabi ko sa kanya in between sobs.
"Sana man lang sinabi mo Mikay para alam ko yan dba? Edi sana natulungan kita?" sabi nyang ganun
"Pano ko sasabihin eh kita naman na busy ka din sa ibang bagay. Alangan namang ipagkait ko sayo yung chance na maging masaya diba?" sabi kong ganun at natahimik sya
"Sige na Miks, madami pa kong deadlines na hinahabol." sabi ko at binaba
Monday night, 11pm ng mauwi ako sa amin. Pumunta ng McDonalds para kitain si Sushi at hingin ang soft copy ng field study namin.
"Kamusta na kayo ni Miks?" tanong nya
"Ayos lang? hindi ko alam." sabi ko sa kanya, sa lahat ng mga kaibigan ko, kay Sushi ako hindi nahihiya na magsabe ng totoo. Kase, almost all my life, kilala na namin ang isa't isa. Sabay kaming lumaki.
"Psh. Bestbud. Ano ba. Okay straight to the point. Pano pag may something pala talaga sila?" tanong nya
"edi be it. Para namang may magagawa pa ko." sabi ko naman
"E dba okay naman kayo? Tsaka, d sya yung type na biglang nang iiwan nlng sa ere." sabi nyang ganun
