Lavinya

Bütün Başlıklar Aynı

Belki de çok sevilmeye alerjisi vardı. Belki  de mutluluk yaramıyordu yüreğine.
Bilemiyor insan işte.
Belki layık görmedi yüreğimi yüreğine.
Gözleri ısınamadı belki gözlerime.
Yazarken bile ne can sıkıyor öyle. Keşkeler gibi belkilerde başa bela işte.
Endişe dolu yüreğime seslenmek istiyorum.
Her gece nedir bu korkun
Nedir bu acın  diye.
Seven terk eder mi öyle.
Sevse bırakır gidermiydi öyle. Baksana mevsimler bile dönüyor geriye.
Seven insan dönmezmiydi  şimdiye.
Sonra susuyorum işte.
Sus pus oluyorum yüreğime karşı. Çünkü ne çok sevdiğini biliyorum. Onsuzluğun neler çektirdiğini biliyorum.
Yokluğunda bile ne umutlar ektiğini biliyorum.
Yüzüm tutmuyor işte.
İçim el vermiyor seslenmeye.
Bak yüreğim bak geçen zamana.
Kaç saat geçti , kaç gün oldu, kaç ay oldu
Bak işte umursamıyor dönmüyor geriye.
Öldün mü kaldın mı onu bile sormuyor.
Sen onun aklına bile gelmezken ,
O senin içinde dolu dolu.
Ah be yüreğim
Keşkelere , belkilere mahkum ettim
Dilimi, sözümü, gözümü.
Sen öyle sevdin ki
Sen öyle seviyorsun ki
Yokluğunda ki acıyı umursamıyorsun bile.
Gözünü açtığın her sabaha not düşüyorsun köşeye.
Bütün başlıklar aynı işte.
" Gelincik " diye !
İçeriği seni anlatıyor her seferinde
Çektiğin hasreti, özlemi...
Sev yüreğim sev, ölüm geldiği ana dek sev...
Olur ya belki bir gün oda sever
Belki bir gün adını yeniden alır
Delim diye haykırır durur
Belki yeniden mutluluğu reva görür bize...