Gündüzlerle hiç bir zaman iyi olamadım,
Sevemedim işte.
Geceler öyle bir çalmıştıki kalbimi, gündüzleri sevmek imkansız kılınmıştı adeta.
Çünkü onu hep geceleri hayal ederdim.
Fakat dayanamadım,
Geceyi bekliyemedim.
Gündüz vakti koştum ona doğru. Ayrılığı hesaba katmamıştım,
Gece geldi hoş geldi derken,
Stres bastı yüreğimi.
Anlam veremedim, düşündüm kara kara
Taki vakti geldi gidiyorum diyene dek.
Sonra anladım ki geceler alıyor ellerini ellerimden,
Geceler çalıyor onu benden,
Meğersem yüreğim ondan stres doluymuş geceye karşı....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lavinya
PoetryBaksana mevsimler bile dönüyor geriye.Seven insan dönmezmiydi şimdiye..
