Lavinya

Kimsesiz Yanım

Yüreğimi gafil avladı ,
Tamda kimsesiz yanından.
Mum ışığı kadar ya vardı ya yoktu
Gözümde dünyanın aydınlık tarafı. Umut desen bir pirinç tanesi kadardı. Güvenden söz etmiyorum bile
Rüzgara karışan küller gibiydi bende,
Darmadağın ve paramparça.
Sevgiden söz etmek kalleşlik olurdu yüreğime,
Yüreğim öylesine sarhoş düşmüşken. Sığınıp kalmıştım pirinç tanesi kadar olan umuda.
Aklım hep gördüğüm o güzel rüyaday ken.
Kaybettiğim herşeyi kucaklamış bana doğru geliyordu.
Umuttan tut güvene kadar herşey vardı. Gözlerine baktığım anda sevgiyi aşıladı yüreğime.
Daha ben rüyanın etkisindeyken     sarsılma oldu aniden.
Farkına vardığım da kaybettiğim herşey yeniden yerini almıştı yüreğimde.
Rüyadaki çoktan sultan olmuştu gönlüme...