04.
"เซฮุนที่เหลือ ฉันฝากนายจัดการด้วยละกัน"
ตอนนี้ทั้งชานยอลและแบคฮยอนกำลังนั่งอยู่ในรถคันหรูของชานยอล โดยมีคนขับคือชานยอลเจ้าของรถ หลังจากที่ชานยอลช่วยแบคฮยอนออกมาได้ เขาจึงโทรหาน้องชายของตนเองเพื่อให้มาจัดการเรื่องที่เหลือต่อจากเขา ตอนนี้หน้าที่ของชานยอลคือพาตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆไปหาผู้เป็นพ่อของเขา
"รู้ทั้งรู้ว่ามันอันตราย ยังจะออกมาอีกนะมึง"ชานยอลพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกคนไม่ยอมพูดอะไร เอาแต่นั่งกุมแก้มตัวเองตั้งแต่ขึ้นรถมา
แบคฮยอนที่ได้ยินคนตัวสูงพูดแบบนั้น เขาจึงเอามือลงจากแก้มตัวเอง ก่อนจะหันไปมองชานยอลและทำหน้าตาเบื่อแทน ( - _ - )
"ที่น้องแบคต้องออกมาคนเดียวนั่นก็เพราะใครล่ะ! ถ้าไม่ใช่เพราะคนที่กำลังจีบคนอื่นอยู่!!!"แบคฮยอนพูดอย่างเหลืออด
น้องแบคกำลังฟินที่พี่ชานจูบน้องแบคอยู่ดีๆ ไม่รู้จะพูดถึงเรื่องนั้นขึ้นมาทำไม่ให้น้องแบคอารมณ์เสียก็ไม่รู้ โว้! หมดอารมณ์ฟิน
"เอ่อๆ กูขอโทษ อีกอย่างกูก็ไม่ได้จีบคุณยูนอา กูแค่คุยธุระ ธุระเข้าใจไหม?"
ชานยอลอธิบายให้คนตัวเล็กฟังโดยที่เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องมานั่งอธิบายเรื่องไร้สาระแบบนี้ ทั้งๆที่ปล่อยให้เด็กน้อยคนนี้คิดแบบนั้นก็ได้
"จริงนะ ไม่หลอกน้องแบคนะ"
"กูจะหลอกมึงไปเพื่ออะไรละ"
"แล้วทำไมถึงปล่อยให้น้องแบคโดนพวกนั้นจับนานขนาดนั้นเล่า!"
พี่ชานอย่ามาหลอกน้องแบคให้ยากเลย น้องแบคไม่เชื่อหรอก เชอะ! ยิ่งคิดยิ่งโมโห! น้องแบคขึ้นเลย
"แล้วจะให้กูโทรหามึงยังไงละ เบอร์มึงก็ไม่มี"
"ไม่มีอะไรกันเล่า ทำไมพี่ชานบื่อจังว่ะ!ก็น้องแบคเมมไว้แล้วในเครื่องพี่ชานอ่ะ"
