00.
"ฮือออ ลูก อึก ลูกม๊า ฮืออออ"
อู๋ ป๋ายเซียน ที่เปลี่ยนชื่อมาเป็น บยอน แบคฮยอน เมื่อมาอยู่เกาหลีและตอนนี้ก็เปลี่ยนเป็น ปาร์ค แบคฮยอน อีกทีหลังจากได้ตกลงปลงใจแต่งงานกับหัวหน้าพรรค ปาร์คดราก้อนคนใหม่อย่าง ปาร์ค ชานยอลที่มารับตำแหน่งต่อจากพ่อ กำลังนั่งร้องไห้ในอ้อมกอดของสามีอยู่หน้าประตูคฤหาสน์ โดยไม่สนใจ คิม จงอิน บอดี้การ์ดคนสนิทของชานยอลและบอดี้การ์ดคนสนิทของแบคฮยอนที่ต้องเปลี่ยนชื่อจาก ดีโอ เป็น โด คยองซู เพื่อความเข้ากันกับประเทศที่อยู่(แบคฮยอนเป็นคนสั่ง) และลูกน้องอีกนับสิบ
"แบค ใจเย็นๆอย่างร้องไห้สิ ตาบวมหมดแล้ว"ปาร์ค ชานยอลผู้เป็นสามีกอดปลอบภรรยาที่กำลังร้องไห้ปานจะขาดใจ
"ฮืออ ทำไม อึก ทำไมลูกต้องไปจากเราด้วย ม๊าแบคไม่ดีตรงไหน? อึก ม๊าดูแลลูกไม่ดีตรงไหนป๊าชาน อึก บอกม๊าแบคที ฮือออ"
ยิ่งพูดก็ยิ่งอยากร้อง ทำไมๆๆๆ ทำไมลูกแบคต้องเอาไปจากแบคด้วย! สวรรค์ไม่เห็นใจม๊าแบคหน่อยเหรอ? ลูกทั้งคนทำไมต้องให้จากไปแบบนี้ ฮือออ คิดถึงลูก!!! โฮ่~~~
"อย่าร้องไห้จะได้ไหม หยุดร้องได้แล้ว!"ชานยอลที่ปลอบมาสองชั่วโมงก็เอ่ยเสียงดุ เพราะเขามีงานที่จะต้องทำอีกมาก แต่แบคฮยอนกลับเอาแต่ร้องไห้จนเขาเองก็ทำอะไรไม่ได้
ด้านแบคฮยอนที่ได้ยินสามีตัวเองพูดเช่นนั้นก็เงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าของชานยอลอย่างรู้สึกผิดหวัง
"นี่ พะ ป๊าชานไม่คิดถึงลูกเลยเหรอ? อึก ลูกไปจากเราแล้วแต่ป๊าชานกลับดุม๊าแบคแบบนี้ ฮือออ ไปเลย! จะไปไหนก็ไปไม่ต้องมายุ่ง!"แบคฮยอนผลักชานยอลออก แต่ชานยอลกลับกอดไม่ยอมปล่อย
"แบคมึงใจเย็นๆ แบค!"
"ไม่ต้องมายุ่ง อึก ม๊าแบคจะไปหาลูก อึก ม๊าแบคจะไม่อยู่กับป๊าชานแล้ว ฮือออ ไม่รักเราแล้วใช่ไหม อึก เบื่อที่จะดูแลแล้วใช่ไหมถึงได้พูดแบบนี้ ฮือออ"แบคฮยอนชัดดิ้นชัดงอแบบไม่อายบอดี้การ์ดเลยสักนิด ชานยอลถึงกับปวดหัวหนักกว่าเดิม
"แบคมึงฟังกู! ต้องตั้งสติ แบคมึงต้องตั้งสติ"ชานยอลจับใบหน้าของภรรยาตัวเล็กที่ร้องไห้จนหน้าแดง
"ไม่ฟัง! ม๊าแบคจะตามไปอยู่กับลูก อึก ไม่รักไม่ต้องมาแคร์ ไม่ต้องมาดีกับม๊าแบค!"
"มึงต้องตั้งสติ!"
"ลูกทั้งคนจะให้ม๊าแบคทำใจได้ยังไง!"
"ยัยหนูไปปักกิ่งแค่ห้าวัน มึงจำเป็นต้องร้องขนาดนี้ไหม!? ลูกไปอยู่บ้านตากับยายเดี๋ยวก็กลับ!"
*กึก*
ใช่ ลูกสาวตัวเล็กของครอบครัวปาร์ค เพิ่งนั่งรถออกไปเมื่อสองชั่วโมงก่อน โดยมี ปาร์ค เซฮุนและเสี่ยว ลู่หานไปเป็นเพื่อนถึงปักกิ่ง เพื่อที่จะไปหาคุณตากับคุณยายที่เอาแต่บ่นว่าคิดถึงหลานจนต้องให้ลูกไปหา ในตอนแรกว่าจะไปกันทั้งครอบครัวแต่เพราะทางพรรคปาร์ค มีปัญหาจึงไม่ได้ตามไปด้วย แต่แบคฮยอนกลับร้องไห้หนักหน่วงปานจะขาดใจจนชานยอลทนไม่ไหว
"ก็แล้วไงละ! ลูกของม๊าแบคทั้งคน ม๊าแบคเลี้ยงมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยมาห้าปี นี่เป็นวันแรกที่เราห่างกัน! แล้วแบบนี้จะให้ม๊าแบคทำใจได้ไง! ฮือออ"
ม๊าแบคผิดหรือไงที่คิดถึงลูกมากไป คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ต้องห่วงลูกเป็นธรรมดาถูกปะ? ป๊าชานไม่เข้าใจม๊าแบคเลย ม๊าแบคเสียใจ ฮืออออ
"เห้อ น้องแบคครับ..."
"บอกว่าให้เรียกม๊าแบคไง!"ชานยอลยังไม่ทันได้พูดจบประโยค แบคฮยอนก็แทรกพูดขึ้น เพราะเขาให้ทุกคนเรียกตนเองว่าม๊าแบค แต่จะมีแค่ป๊าม๊าของตนเองและพ่อแม่ของชานยอลเท่านั้น ที่เรียนตนเองว่าน้องแบคได้ โดยให้เหตุผลว่าตนเองมีลูกแล้ว ต้องเรียกตนเองว่าม๊าแบค
"ครับม๊าแบค ป๊าชานว่าเราเข้าบ้านกันเถอะเนอะ ยัยหนูไปปักกิ่งแค่ห้าวันเอง เดี๋ยวก็กลับแล้ว ป๊าชานว่าเรามาทำขนมอร่อยๆที่ยัยหนูชอบรอดีกว่านะครับ"เมื่อใช้ไม้แข็งไม่ได้จึงหันมาใช้ไม้อ่อนที่ใช้เมื่อไหร่ก็ได้ผลทุกที
"อึก ก็ ก็ได้ ปะ"
พูดจบก็ปัดน้ำตาออกลุกขึ้นเดินเข้าบ้านเหมือนก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ชานยอลได้แต่สายหัวและขำๆกับความติ๊งต๊องของภรรยาตนเอง พอหันกลับมามองบอดี้การ์ดคนสนิทของเขาและภรรยากลับพบว่าทั้งคู่กำลังตบตีกันโดยจงอินเป็นผู้ทุกกระทำ
เฮ้อออ นี่บ้านมาเฟียนะเว้ยยยยยย!
es: ? [i$
