03.
"น้าา ป๊าชานให้ม๊าแบคไปด้วยน้า~"
ในช่วงเช้าของอีกวัน ในตอนนี้แบคฮยอนกำลังพยายามทุกวิถีทางเพื่อที่จะขอตามสามีออกไปทำงานและไปส่งลูกสาวที่โรงเรียนด้วยกัน แต่ชานยอลกลับไม่ยอมเพราะเขาไม่ต้องการให้ภรรยาของตนเองออกไปเสี่ยงภัยอันตรายข้างนอกบ้าน ถ้าเป็นไปได้แม้แต่ลูกสาวที่จะต้องออกไปเรียนก็ไม่อยากให้ไปเช่นกัน แต่เพราะที่โรงเรียน เขาได้ส่งบอดี้การ์ดตามไปดูแลอย่างใกล้ชิดจึงเบาใจลงได้บ้าง
"อย่าดื้อสิแบคฮยอน นี่กำลังทำให้ลูกไปโรงเรียนสายนะ ปล่อย"ชานยอลพูดไปดึงคนที่กำลังทำตัวติดกับขา โดยมีคยองซูคอยช่วยดึงตัวของเจ้านายออกจากขาของชานยอลอีกแรง
ลูกโตจะเป็นสาวแล้ว ยังทำตัวเป็นเด็ก ๆ อีกนะแบคฮยอน!
"คุณแบคอย่าดื้อสิครับ คุณแบคอายลูกบ้างไหมเนี่ย"คยองซูพูดขึ้น
"ไม่อาย ดีโอไม่ต้องมาดึง ออกไปเลยนี่คือคำสั่ง!"พอแบคฮยอนพูดขึ้นเช่นนั้นคยองซูก็ต้องยอมละมือออกจากตัวของแบคฮยอน เพราะเขาถือว่าคำสั่งของเจ้านายคือเด็ดขาด
"แบคฮยอนปล่อยได้แล้ว กูจะไปส่งลูก"ชานยอลที่เห็นว่าคยองซูช่วยตัวเองไม่ได้แล้ว จึงดึงมือแบคฮยอนออกจากขาตัวเอง แต่ผลที่ได้คือแบคฮยอนไถตัวตามแรงขยับขาของเขา
"ไม่ปล่อย! ถ้าอยากให้ปล่อยก็ยอมให้ม๊าแบคตามไปส่งลูกและตามป๊าชานไปทำงานด้วยสิ!"
ชานยอลไม่รู้จะจัดการอย่างไรกับความดื้อของภรรยาตัวเองแล้ว จึงหันไปมองลูกสาวที่กำลังยืนดูดนมกล่องและดูพวกเขาทั้งคู่อย่างไม่ทุกข์ร้อน ก่อนจะส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากลูกสาว และดูเหมือนว่าเด็กสาวเองก็เข้าใจในสิ่งที่พ่อตัวเองสื่อจึงฝากกล่องนมไว้กับบอดี้การ์ดคนหนึ่ง ก่อนจะเดินเข้ามาแม่ที่กำลังเกาะขาพ่อเป็นปลิง
