19.
"นี่จะพาพี่ชานกับน้องแบคไปไหน!? ปล่อยนะ! ปล่อยๆๆ"
ในช่วงเช้าของอีกวันลูกน้องของจื่อเทาห้าคนก็เปิดประตูเข้ามาในห้องที่ขังชานยอลกับแบคฮยอนไว้และเมื่อเปิดประตูเข้ามาลูกน้องจื่อเทาสองคนก็เข้ามาจับตัวแบคฮยอน ส่วนอีกสองคนก็จับตัวชานยอลให้ลุกขึ้น ส่วนอีกคนที่เหลืออีกคนก็เปิดประตูรอพวกเขาเมื่อถูกลากออกมาข้างนอกโดยไม่บอกอะไรทั้งสิ้นว่าจะพาไปไหน นั่นจึงทำให้แบคฮยอนโวยวายออกมาที เพราะเขาเกรงว่าคนตัวสูงจะถูกจับไปซ้อมอีก ส่วนชานยอลที่กำลังหมดแรงจึงขัดขืนอะไรไม่ได้นอกจากยอมเดินออกมาตามที่ชายสองคนลาก
"หยุดดิ้นดิว่ะ!"
หนึ่งในลูกน้องของจื่อเทาที่จับตัวแบฮยอนไว้เอ่ยขึ้น เพราะแรงดิ้นของคนตัวเล็กนี้ก็ไม่ใช่เล่นๆ
"ไม่! คุณลุงจะพาพี่ชานไปซ้อมอีกแล้วใช่ไหม ปล่อยนะ! น้องแบคไม่ยอม!!!! "ยิ่งพูดแบคฮยอนก็ยิ่งดิ้นแรงกว่า
"ทำอะไรกัน! แล้วนั่นจะพาพวกเขาไปไหน"
เสียงของบุคคลที่ไม่ได้อยู่ตรงนี้แต่แรกดังขึ้น นั้นจึงทำให้ทุกคนหันไปมอง หน้าของเจ้าของเสียง และเขาคนนั้นก็ไม่ใช่ใคร เขาคือผู้ชายตัวเล็กผิวขาวที่โดนจับตัวมาก่อนหน้านี้ นั่นก็คือจุนมยอนนั้นเอง
"เอ่อ คือมันเป็นงานที่หัวหน้าสั่งครับ"หนึ่งในลูกน้องของจื่อเทาเอ่ยตอบ ก่อนจะหิ้วปีกทั้งสองคนเพื่อที่จะพาไปที่ที่นายสั่ง แต่ยังไม่ทันได้ก้าวออกไปจุนมยอนก็เอ่ยห้าม
"เดี๋ยว! คนนี้ดูจะไม่ไหวแล้ว พาเขาไปหาหมอก่อนไม่ได้เหรอ"จุนมยอนพูดพร้อมกับเดินเข้ามาหาชานยอล ที่ดูท่าจะหมดแรงเต็มทีและจับ ตัวของชานยอลเพื่อที่จะดูรอยช้ำมากมายตามร่างกาย ลูกน้องจื่อเทาต่างก็ไม่รู้ว่าจะเอ่ยห้ามอย่างไรดีจึงปล่อยให้คนโปรดของหัวหน้าสำรวจร่างกายของตัวประกัน
