17.
ในคฤหาสน์ตระกูลอู๋ ตอนนี้บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียด หลังจากคนที่เข้าไปสอดแนมในพรรค หวง รายงานมาว่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนโดนจับตัวไปพร้อมกับลูกชายของเพื่อนอีกคน ดังนั้นจึงเป็นสาเหตุให้อี้ฟานนั่งปลอบภรรยาตัวเองที่ร้องไห้ไม่หยุดตั้งแต่รู้ข่าวจนถึงตอนนี้ หลังจากรู้ข่าวอี้ชิงก็เอาแต่นั่งร้องไห้ด้วยความเป็นห่วงลูก อี้ฟานเองก็เป็นห่วงลูกกับหลานชายตัวเองไม่น้อยเพียงแต่ในตอนนี้เขาไม่มีน้ำตา
"คุณอี้ฟานทำอะไรสักอย่างสิครับ อึก! ผมเป็นห่วงหนูป๋ายกับตาชานใจจะขาดอยู่แล้ว"อี้ชิงที่โดนผู้เป็นสามีกอดปลอบพูดเสียงอู้อี้ เขาเป็นห่วงลูกจนไม่เป็นอันทำอะไร ไม่รู้ว่าตอนนี้โดนทำร้ายยังไงบ้าง ถึงคนของอี้ฟานจะคอยรายงานมาว่าป๋ายเซียนไม่ได้เป็นอะไร แต่ในฐานะคนเป็นแม่ ตราบใดที่ยังไม่เห็นว่าลูกชายตนเองปลอบภัยร้อยเปอร์เซนต์ก็ยังคงไม่หายห่วงอยู่ดีและไหนจะหลานชายที่โดนจับไปพร้อมกัน รายนั้นโดนหนักกว่าหลายเท่ามาก ยังไม่รู้เลยว่าตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง
"เราทำอะไรไม่ได้นอกจากรอฝ่ายนั้นติดต่อมาเท่านั้น ถ้าเราทำอะไรบุ่มบ่ามคนที่ได้รับผลกระทบ คือหนูป๋ายกับตาชานนะ"อี้ฟานพูดปลอบคนในอ้อมกอดที่ร้องไห้ไม่หยุด ไม่ใช่ว่าไม่ห่วงทั้งสองคนเขาเองก็ห่วงจนจะบ้าแล้วที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากรอ ก่อนที่จะทำอะไรก็ต้องนึกถึงความเสี่ยงที่จะตามมากอีกมากเพราะถ้าเขาบุกไปตอนนี้แล้วเกิดพลาด คนที่จะต้องรับผลเสียนั้นก็คือเด็กสองคนที่โดนจับอยู่ ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่รอ รอให้ฝ่ายนั้นติดต่อกลับมา
"คุณก็คิดที่จะทำอะไรสักอย่างสิ! หรือไม่ก็บุกไปชิงตัวเหมือนที่เราไปช่วยหนูป๋ายบ่อยๆไง คุณไม่ห่วงเด็กๆเลยรึไงตอนนี้เป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ ฮือออ"อี้ชิงพูดด้วยความโมโหที่อี้ฟานยังคงใจเย็นได้ขนาดนี้จึงพยายามละออกจากอ้อมกอดของสามีแต่อี้ฟานกลับรั้งเอวเล็กไว้ไม่ให้อี้ชิงละตัวออกไปได้
