Watashi No Ani

43rd Chapter

-Jay POV –

It's been three days since I moved out from our house. Sometimes, Zie and Jsean visit me kaya medyo hindi masyadong malungkot.

Nag apply na rin ako sa isang coffee shop sa may kanto malapit lang sa apartment ko. My apartment is not really that big. Katamtaman lang ito. May tatlong bedroom, dalwang banyo, isang living room. Ang kitchen at ang dining room ay pinag isa. Fully furnished na rin siya. I feel peaceful and quiet. It's actually quite pleasant for me.

------ 4 days ago --------

"Nii, talaga bang aalis ka na tomorrow? Hindi na ba kita pwedeng pigilan?" Tanong ulit sa akin ni Lee habang umiiyak.

"Sorry baby girl, but I need to go." I cupped her face. Tinitigan ko ang mata niyang namumula na dahil sa pag-iyak. Damn I don't really wanna see her crying. I touched her eyes and kissed them.

"Please Nii, don't leave me." She said begging for me not to leave her. Pinunasan ko lang ang luha niya. God, di ko talaga kayang makita siyang umiiyak, but I have to do this, I have to leave. I kissed her forehead and left. Sorry Lee. Sana mapatawad mo si Nii. Kailangan kong gawin to para sayo.

------------ Now ------

Kumuha ako ng tubig sa may ref at pumunta sa salas. Kinuha ko ang DVD tape na ni rentahan ko kagabi sa my renting shop. I played it and started to watch the movie "Postman to Heaven". It's a Korean drama by the way.

Tutok na tutok ako sa pinapanood ko habang naka dikwatro at umiinum ng tubig. Ano kaya ang ginagawa ni Lee ngaun. Tinignan ko ang phone ko baka nag text siya, pero nadismaya lang ako dahil kahit hi o hello man lang hindi siya nag text.

Tatlong araw nanghindi ko siya nakikita, nakakausap o kahit text man lang. Damn it. Pag nagpatuloy to malamang mawawalan ako sa katinuan. Fuck I miss her like crazy. I wanna go home and hug her.

Sigh

I was busy thinking about Lee when I heard a knock on my door. "Saglit lang. Sino yan?" I said loudly para marinig naman niya ako. Sino ba kasi tong estorbong to. Tssk.

Sinilip ko muna kung sino ang nasa labas. Sino ba tong babaeng to at ano ang kailangan nito sa akin. Putya, disturb ka masyado sa daydream ko. Binuksan ko ang pinto. "Yes? How may I help you, miss?" tinignan ko siya habang siya naman ay nakayuko. Is the floor more interesting than me? What a weirdo.

"Umm, sorry to bother you pero wala na kasi ako malapitan na iba eh. May tools ka ba? Nasira kasi yung gripo ng CR ko eh."

"What tools do you need? Hindi kasi complete ang tools ko eh."

"Liyabe at screw driver, meron ka? Loose lang ata yung screw ng tap kaya hihigpitan ko na lang. Bago ka ba dito?"

"Oo, I think I got what you need. Pasok ka muna."

"Ah, wag na. Dito na lang ako mag hihintay sa labas. Sam nga pala pangalan ko and you are?" I saw her extending her hand. I took it and gave her a hand shake.

"Nikko James. But you can call me Jay." I gave her a smile. Papasok na ako sa loob pero lumingon ako ulit.

"Are you sure you're gonna wait here? Hahanapin ko pa kasi ang tools eh, baka matagalan. If it's okay for you sa loob ka na lang mag hintay."

"Sure ka bang pwede akong pumasok? Hindi mo pa ako kilala masyado. Malay mo, kasali ako sa budol-budol gang or akyat bahay gang." Pfft, ano ba pinag sasabi ng babaeng to. Pero tama din naman siya kailangan ko din mag-ingat. I chuckled.

"You are weird. Don't worry kaya ko patumbahin ang mga gangs na sinasabi mo. Tsss." I ruffled her hair. "Pasok ka, Sam."

I let her in first then I locked the door. "Upo ka muna hahanapin ko lang ang tools na kailangan mo." Dumiretso ako sa may vacant room na ginawa ko stock room. Buti na lang at maayos ako sa gamit kaya hindi ako nahirapan hanapin ang tools na kailangan niya.

Bumalik ako sa salas at nakita ko siyang concentrate sa pinapanood. "Here, Sam. Eto ba ang kailangan mo?" nagulat siya at napasapo sa dibdib nang marinig akong nagsalita.

"Anak ng pating naman Jay. Wag ka namang manggulat. Susme, buti at wala akong sakit sa puso. Aigoo. Oo yan nga ang kailangan ko. Naku life saver ka talaga." Lumapit siya sa akin na nakangiti. Cute naman pala siya pag nakangiti.

I gave the tools to her at inihatid siya sa may pinto. "Ibabalik ko na lang to bukas huh! Naku salamat talaga, savior." I just chuckled when I heard her calling me her savior. I nodded at then she left.

-Sam POV-

Bumalik ako sa apartment dala-dala yung tools na hiniram ko kay Jay. God, totoo pala talaga ang balita sa school. Akala ko nag j-joke lang sila. At lucky, sa apartment building pa na inuupahan ko.

By the way, ako nga pala si Samantha Kate De Vega. Nakatira ako sa apartment building na tinutuloyan ni Jay ngayon. Schoolmate din kami, pero hindi niya ako kilala. Bukod sa nasa second section lang ako, hindi rin ako popular tulad ng iba niyang fans. 

And yes, I admit. Gusto ko si Jay. Siguro mga apat na taon na rin. Simula pa ng nasa middle school kami crush ko na siya. Hanggang ngayon crush ko pa rin siya. Mali, mahal ko na pala talaga siya.

Kaya hindi ko na palalagpasin ang pagkakataong ito. Magpapakilala ako sa kanya at pipilitin kong turoan siyang mahalin din ako.

Wala naman talaga sira ang gripo ko kasi kakapalit lang nito last week. Gusto ko lang talaga ma-confirm kung totoong si Jay nga ang nakita ko kaninang umaga.

----- This morning ------

"Hindi nga? Saan mo naman na saga pang balitang yan?" tanong ko sa kaibigan ko sa kabilang linya. Narinig niya daw kasi na umalis daw ng bahay si Jay- ang long time crush namin.

"Baka naman rumors lang yan?" lumabas na ako ng apartment sabay lock ng pinto nang may mahagip ang mga mata ko. "Jay?" pabulong na sambit ko.

Si Jay nga ba yung nakita kong lumabas sa kabilang room? Susme, kailangan kong ma-confirm. Mababaliw na ata ako if ever.

"Ghad, friend maya na tayo mag usap ulet, nagmamadali ako." Sabi ko kabilang linya. Malamang kailangan ko maabutan si Jay, kung siya man talaga yun. Ano ba to, nagiging stalker na naman ako nito.

I stalked him for the whole day. And yes, it's confirm. It's Jay. As in Nikko James Westbrook. For real and not my imagination lang. My Juice, hindi ko makaya kinikilig ako.

---------

I smiled as I remembered it. Hindi nga ako nananaginip lang. Hindi nga ito isang imahenasyon lamang. Jay is here and he is living next to me.

Am I gonna die na ba? Ang saya-saya ko kasi! Ang sabi nila kapag sobrang saya mo raw, malang last breathe mo na. Susme, wag naman muna sana.

I have never imagined myself living next to him. He even touched my head a while ago. Susme, mamatay na ata talaga ako, pero okay lang. Mamamatay akong maligaya.