My Professor, My Love 2

MPML Book 2 (61)

"This type of cases takes time. If I could end this right now, you know I would."

5 days. Limang araw ng nakakalipas pero hindi parin maikasa ang pagwawalang bisa ng kasal namin ni Maxine. Walang araw na hindi ko inaakaso ang mga papeles, mga ari-arian na kailangang pagusapan kung paghahatian ba, at ang imahe ni Charlotte na hindi mawala sa isipan ko. Mukha nya nakikita ko kahit saang anggulo ako tumingin. Kahit yung kapeng nasa harapan ko ngayon, mukha nya nakikita ko kaya hindi ko magawang inumin.

"It's been 5 days, man." Hawak ko sa noo ko habang nakayuko sa lamesa.

My mind is all about her. I'm thinking of her everyday. Not even a bullet can take her off my mind.

"I know. Trust me this would be a lot easier if your wife is cooperating." Wala akong ibang magawa kundi masahiin ang noo ko habang problemadong nakaupo sa tapat ng abogado ko.

His name is Cedric. Colleague at kababata ko. Dito na ako dumidiretso sa office nya tuwing umaga bago ako pumasok sa campus para pagusapan ang tungkol sa divorce namin ni Maxine. Same time, same result, wala parin.

"Yeah well, she's not. Hindi ba pwedeng pwersahin nalang?" Tanong ko.

"Pwede naman pero magfifile kapa ng complaint. Mas mahabang proseso yun mas matatagalan tayo. Just have her sign the papers, Dude." Napatayo ako sa upuan ko habang pinapakalma ang sarili ko.

Punong puno na ako kay Maxine. Niloko't pinagmukha na nya kong tanga lahat lahat, hindi pa nya magawang maitama ang pagkakamali nya. Kung saan saan ko na sya hinagilap mapapirmahan ko lang sakanya yung mga papeles, but there was no Maxine.

"Bakit ba hindi ko nalang doctorin? I know her signature, have me sign it para matapos na tayo dito." Lapit ko sakanya habang nakalahad sakanya ang kamay ko.

Nginisian nya ako at kinuha ang folder na naglalaman ng divorce papers at nilayo yun sakin. "Don't be stupid." He said.

I'm not being stupid, I rather call it being desperate. Desperadong matapos ang sitwasyon na ito at makasama si Charlotte. Tumingin ako sa relo ko at naalalang may morning class pa ako.

"I have to go. Would you handle this as fast as you can?" Tanong ko sakanya bago ako lumabas ng office nya.

"I'll try but find your wife for me. Gaya ng sabi ko mas mapapabilis ang proseso kung makikipagtulungan sya satin." Tumungo ako sakanya kahit nawawalan na ako ng pag-asang magpapakita pa sakin si Maxine.

● ● ● ● ● ●

Pagkapark ko ng sasakyan at pagkapasok ko sa loob ng campus, tumitingin parin ako sa kaliwa't kanan kung makikita ko si Charlotte. Dalawang linggo ng nakakalipas ng huli syang magturo. Students are starting to miss her though the other students are starting to doubt her. Ginagawa ko ang lahat para ipaliwanag sakanila at maging malinis ang tingin nila kay Charlotte pero ng dahil sa naging issue, mahirap naring itama ang pag-iisip ng iba sa kanila.

Binabati ako ng ilang students habang naglalakad sa hallway. The campus seems normal for the students pero para sakin malaki ang ipinagbago nito dahil hindi ko na nakikita si Charlotte.

"Hey, Dad." Malungkot ang araw ko kung tungkol lang kay Charlotte ang paguusapan pero pag nakikita ko si Andrea, everything seems perfectly fine.

Nakangiti sya habang sinasabayan akong umakyat ng hagdan. Napangiti rin naman ako at  inakbayan sya habang ginugulo ang buhok nya. "New record, hindi ata late ang anak ko ngayon."

She giggled while I keep staring at her. Kamukhang kamukha nya talaga ang mommy nya.

"Dad, paano ako male-late kasabay ko kayo. You are not considered late unless y--"