Küçük Kızın Sert Adamı

16.Bölüm

Bölüm şarkısı Mustafa Ceceli- Aşkım Benim. 

Bölüme  videyo ve resim yükledim ama watpad sürekli kaldırdığğğğğ

Araf yetişmeye çalıştığı yere varmak için hızını gitgide artırdı. Arkadan kendisini takip eden arabalar bir türlü yetişemiyorlardı.

Yusufta artık endişelenmeye başlamıştı. Hızını azaltmazsa kaza yapacaktı.

Geçen zamanın sonunda Mardine giriş yaptı arabalar. Araf gaza sonuna kadar yüklenirken karşısına çıkan beyaz arabayla çarpışmamak için direksiyonu kırdı, arabanın tekerleri kulakları sağır edecek çığlığını atıp durdu. Araf arabadan inip şiddetle kapıyı çarptı. Bu sırada diğer arabalar da durmuştu. Her kes arabasından inip onlara doğru irerledi. Beyaz arabanın arkasından sekiz araba daha gelmişti. İlyas gördüyü manzara karşısında, memnun olmuşcasına sırıtıyordu. 'İşte şimdi her şey başlıyor' diye geçirdi içinden.

Beyaz arabadan inen uzun boylu , esmer adamın yüzüne yumruğunu patlattı Araf. Genç adam gururla baktı kendi gözleriyle aynı olan siyahlıklara.

" Ne yaptığını sanıyorsun sen!!!" Arafın öfkeli haline karşı hala sakindi Yahya.

" Uzun zaman sonra mükemmel karşılama Kardeşim!"

"Lan s**tir git!"

Diğer arabalardan Arslanla Mert inmiş sırıtarak ikiliyi izliyorlardı.

" Hoş geldin demeyecekmisin Ağabeyine!" Yahya gülümseyerek kolarını açmış bakıyordu Arafa.

Birbirlerini kucaklayan adamlara her kes şaşkınlıkla bakıyordu. Her ne kadar abi kardeş olsalar da Araf hiç onlara yakın davranmazdı. İlyas irerleyerek Arslan ve Mertle kucaklaştı. Sonra Yahyayla kucaklaştılar. Abisinin gözünün içine bakan Mert ,Arafın " Gel Lan buraya!" Deyip kollarını açmasıyla küçük çocuk gibi sığındı ona. Uzun zaman olmuştu, her ne kadar Araftan çekinse de çok özlemişti. Sıkı sıkı sarıldı abisine.

Arslan en büyükleriydi ama hepsi Araftan korkarlardı. Küçüklüğünden beri hep böyleydi Araf. Arslan bile ona saygı duyardı.

" Hade kucaklaşma bitti ! Çekilin önümden! Yetişmem gereken yer var!"

"Abi! Biz de aynı yere gidiyorduk ! Ama önce babamın söyleyecekleri var!"

" Babamla sonra da konuşuruz Mert ! Acil işim var !"

"Araf babam da bu işle meşgül! Bir planı var, gel bir dinle! Biz zaten adamlarımızı yerleşttirdik konağın etrafına ! Merak etme!"

Arafı ikna edip, kendi arabalarına bindirdiler. Arabalar tozu dumana katarak bir bir ayrıldılar ordan.

----------------------

Midesindeki sancıyla acı içinde kıvrandı yattığı yerde...

Zarzor gözlerini araladığında odada tek başınaydı. Aklına üşüşen sahneyle yerinden sıçradı. Ani hareketiyle karnında hiss ettiyi acı nefesini kesti. Yerinden doğrularak yatağın başına yaslandı. Derin derin nefes almaya çalışıyordu. Uzun zaman nefessiz kalmış gibiydi.

Gördüyü kabusun sahneleri film şeridi gibi tekrar canlandı hayalinde, tekrar bir ürperti sardı küçük bedenini, gözleri doldu. Her şey o kadar gerçek gibiydi ki, kabus olduğuna kendisini zor inadırdı. Tekrar midesi bulanınca , hızla yataktan kalkarak banyoya girdi.
Midesinde hiç bir şey yoktu, boş boş öğürdü sadece. Ağzının kenarında hiss ettiyi tatla yerinden kalkıp, aynaya baktı. Bir iki damla kan gelmişti. Elini , yüzünü yıkayıp ağzını suyla çalkaladı.