Ik maak me alleen een beetje zorgen over je geheugen...
'Het is vrij normaal dat een patiënt een paar minuten voor het ongeval kwijt is, maar ik krijg de indruk dat het bij jou om een langere periode gaat, of vergis ik me?' Zei de arts.
Met tegenzin knik ik. Ik denk terug aan de fragmentarische beelden die me de halve nacht uit mijn slaap hebben gehouden: de bomen, het bloed, de lamp. De dokter haalt me uit mijn gedachten wanneer hij doorgaat met praten.'Maar het is goed mogelijk dat je geheugen langzaam terugkomt. Niet alle oorzaken van geheugenproblemen'- het valt me op dat hij het woord 'geheugenverlies' vermijdt- 'zijn toe te schrijven aan het lichamelijk letsel. Sommige zijn meer stressgerelateerd. Elke persoon is namelijk anders. Voor het eerst sinds het begin van zijn uitleg durf ik hem recht in zijn ogen te kijken. 'Wat bedoelt u?' 'Voor alle duidelijkheid: dit is niet mijn vakgebied. Ik hou me alleen bezig met het hoofdletsel. Maar soms onderdrukt het brein gebeurtenissen die we nog niet kunnen verwerken. Je zou het ook een soort van overlevingstactiek kunnen noemen. Het zijn te pijnlijke gebeurtenissen, waardoor het in je onbewuste terecht komt.
'Wat voor gebeurtenissen?' Mijn stem klinkt scherp. Hij glimlacht. Zijn hand geeft wéér een klopje op mijn been. En ik weersta de neiging ineen te krimpen. 'Je hebt een zware tijd achter de rug, Sarah. Goed. Is er misschien iemand die we voor je kunnen bellen?' 'Euh, ja mijn moeder.' En als de dokter erop antwoord slaat mijn hoofd op hol. Op dat moment valt mijn leven in twee stukken: ervoor en erna...
JE LEEST
Het zelfmoordbos
Misterio / SuspensoSarah wordt ontvoerd wanneer ze naar huis fiets. Maar ze krampt echter met een probleem. Haar ontvoerder brengt haar namenlijk naar een zelfmoordbos waar ontsnappen onmogelijk is.
