'Vertel is, hoe ben je hier terechtgekomen?'
'Het was...'
'Ik ben uit een bos ontsnapt. Daardoor ben ik zo ver van huis. Maar mag ik iets vragen? Ben ik een verdachte?' 'Verdachte?' Haar mooie, volle stem maakt muziek van het woord, dat van een koud en hard zelfstandig naamwoord bijna in een zangoefening verandert. Dan schudt ze haar hoofd.'Niet in deze fase van het onderzoek. We verzamelen alleen informatie. Maar we sluiten niets uit.'
Vrij vertaald in: ben nog geen verdachte
'Maar vertel eens: wat herinner je je van de afgelopen nacht?' Keert ze terug naar het onderwerp. Pffff ik wil naar huis. De wonden doen zeer en kan me niet concentreren. Vanuit mijn ooghoeken zie ik de politie agente naar mij kijken.
'Ik herinner me...' Tot mijn afschuw voel ik tranen opkomen. 'Ik herinner me...' ik knipper met mijn ogen en slik iets weg, ik druk mijn nagels in mijn handpalmen om de herinnering aan hem, bloedend tegen de drempel van het boshutje, te laten verdwijnen.'Alsjeblieft, vertel me wie...' Ik maak mijn zin niet af. Ik kan het niet zeggen. Ik kan het niet.
Sorry voor het lange wachten op dit korte hoofdstuk. Ik had het nogal druk met school enz. Maar nu is het vakantie en kan ik meer plaatsen. Ik beloof dat er snel een nieuw hoofdstuk aan komt.
JE LEEST
Het zelfmoordbos
Misterio / SuspensoSarah wordt ontvoerd wanneer ze naar huis fiets. Maar ze krampt echter met een probleem. Haar ontvoerder brengt haar namenlijk naar een zelfmoordbos waar ontsnappen onmogelijk is.
