Hangbrug

5

Ik word gewekt, vandaag niet door de ochtendzon die door de spleet in de rots schijnt, maar door regen. We liggen dan wel onder de bomen, ze kunnen niet alle regen tegenhouden. Het is een uur of vier, misschien vijf, gok ik. Het is nog best donker. Er brandt standaard ook een vuurtje vlak bij de plek waar we slapen, de plek waar ook weinig regen komt. Op een kurkdroge plek tussen twee bomen en onder een geïmproviseerd dakje liggen ook nog stukken hout die droog zijn, voor als het regent, zoals nu.
Miluji en Olivia zijn al wakker. Ze zitten naast elkaar bij het vuurtje. Ik ga overeind tegen een boom aan zitten en observeer de twee meiden. Na een paar minuten staat Miluji op. Ze loopt naar de kleine houtopslag en pakt een blok. Terwijl ze gaat zitten, overhandigt ze de brandstof voor het vuur aan Olivia. In stilte zitten ze bij het vuur. Ik laat mijn blik voorzichtig naar recht gaan. Ik staar naar de regen.
"Br-"
"Ah!" gil ik. Plotseling staat Miluji achter me, ik schrok me het leplazerus.
"Slecht geweten?" grinnikt Miluji. Ze komt naast me zitten. "Lekker geslapen?" vraagt ze.
"Ja hoor, jij?" Ik kijk haar schuin aan. Ze lacht, waardoor er kuiltjes ontstaan in haar wangen.
"Natuurlijk", antwoordt ze opgewekt. "Heb je zin om iets te doen?" vraagt ze.
"Natuurlijk, wat is je plan?" vraag ik.
"We kunnen tassen gaan pakken." Haar stem is vastberaden en enthousiast en de blik in haar ogen straalt vanalles uit. Vandaag komen de nieuwe groepen. Ik ben bijna niet meer uit de rots gekomen na het incident met Jason de vorige keer. Hij liet me dan wel gaan, ik weet niet honderd procent zeker of ik het erop moet wagen of niet. Voor hetzelfde geld waren zijn pijlen gewoon op en liet hij me gaan, of misschien had hij zin om me later op te jaren. Er is geen zekerheid. Maar vandaag is er een nieuwe groep mensen op het terrein gezet, een stuk of negen mensen. Vandaag zijn er dus nieuwe tassen op de Plek. Er rust me nu nog maar één vraag.
"Waarom?" Iedereen weet dat dit niet de enige of laatste vraag is die ik zal stellen, daarvoor kent de hele wereld me te goed. Maar het gaat om het idee.
"Het regent. Iedereen haat regen. We hebben nu alle rust om het te pakken. En het is pas vijf uur. Kom op, Branny!" Ze kijkt me aan met haat enorme puppyogen en haar pruillipje. Ik negeer het feit dat ze me Branny noemt, zoals de afgelopen week. De afgelopen week zijn we best goede vrienden geworden, Olivia en ik ook. Alleen is de bijnaam die zij aan mij heeft geschonken ietsjes anders.
"Gaat Liv ook mee?" vraag ik. Kijk. Hier is weer een vraag. Ik ken mezelf te goed.
"Natuurlijk", zegt ze.
"Oké dan", stem ik in, "Mimi." Ik sta op en loop naar Olivia toe.
"Goeiemorgen Liv", zeg ik opgewekt.
"Mogge", mompelt ze. Olivia is niet echt een ochtendmens, überhaupt geen mensenmens. Ze verschilt in bijna alles van Miluji. Olivia heeft heel blond, steil haar, zeeblauwe ogen, ze is lang en heeft grote voeten voor een meisje, maat 44 om precies te zijn. Daarom noem ik haar ook onder andere Bigfoot. Miluji heeft ravenzwart, krullend haar, herfstkleurige ogen, niet heel groot en haar voeten zijn wel normaal.
"Branny?"
"Ja, ja", mompel ik.
"Je luisterde niet", moppert Miluji. "Kom nou mee tassen ophalen. Oliv staat al klaar!" roept ze meteen enthousiast.
"Ik kom, ik kom", zeg ik. Miluji draait zich meteen om en huppelt naar Olivia, die ik weer volg.

Sorry dat ik een dag te laat ben😅

11/12/16

Laat aub een reactie achter:)

XxThyrza