"Waarom zei je dat niet meteen?" gilt Olivia naar Jason. Ze staat opeens achter ons. Jason kijkt haar aan en haalt zijn schouders op. Ik kijk naar Olivia, die Jason helemaal door elkaar schudt.
"Vertel! Me! Waar! Ze! Zit!" krijst ze in zijn oren.
"Misschien, als je het lief vraagt", zegt Jason met een grijns.
"Jace", ik zucht, "zeg het, alsjeblieft." Jason kijkt naar me en zucht ook.
"Oké, kom mee." Hij rukt zich los van Olivia en loopt voor ons uit, de bossen in.
Hoe langer we lopen, hoe sneller we gaan. Vlak voordat we er zijn, begint Jason keihard te rennen. Olivia rent als een speer achter hem aan en ik, helemaal buiten adem, jog achteraan. Ik zie Jason in de verte stoppen met rennen. Ik push mezelf om door te rennen, maar wanneer ik stil kom te staan bij Jason en Olivia ben ik moe en ik hijg hysterisch.
"Je hebt echt een slechte conditie", mompelt Jason. Olivia besteedt echter geen aandacht aan me, maar aan het tafereel bij de rand van het landgoed.
"Nee, hè", fluistert ze. Ik krijg het voor elkaar om mijn hoofd op te tillen en mijn aandacht te vestigen op hetzelfde tafereel waar Olivia naar kijkt. Verschrikt slaak ik een kreet. Jason kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan, maar het kan me niet schelen. We beginnen als kippen zonder koppen naar de rand te rennen. We moeten Miluji helpen.
Is het nog leuk? :')
JE LEEST
Hangbrug
Детектив / ТриллерTwintig mensen worden op één landgoed gezet. Rondom het land is een enorme kloof. Aan de overkant is een ander landgoed. Zelfs door de mist heen kan je zien dat er een prachtig gebouw staat, er mooie lichten zijn en het fijne gevoel straalt ervanaf...
