11

58 8 6
                                    

"Dus jij hoort nu bij ons?" vraagt Miluji. Jace kijkt me even aan.
"Nee, denk het niet, ik heb nog een groep", zegt hij uiteindelijk.
"Wie dan?" vraagt Olivia meteen.
"Doet dat ertoe?" vraagt Jace. Zijn stem en zijn ogen zijn kil. Zijn kaak verstrakt en hij kijkt Olivia boos aan. Olivia kijkt hem ook boos aan.
"Ik voel een storytime aankomen!" gilt Miluji enthousiast, terwijl ze de twee ijskonijnen aankijkt.
"Wat? Nee. Er is niks", zeggen ze tegelijk.
"Dramaaaa", zegt Miluji op een zangerig toontje. Jace zucht en kijkt Olivia nog één keer boos aan.
"Oké dan", moppert hij, "ik zal het vertellen."
"Yeeh!"
"Dat", hij werpt een boos knikje naar Olivia, "was het laatste kind wat moest sterven voor mijn overwinning. Daarvoor waren er al -"
"Akkefietjes", onderbreekt Olivia hem.
"Inderdaad", stemt hij er maar mee in. "En nu ik haar zie, ik dacht dat ze al dood was, komt mijn woede weer naar boven." Zijn kaak spant aan. Het laatste stuk van zijn tekst werd zachter door de woede die in hem zit. Ik laat mijn blik naar zijn handen gaan en zie de aders in zijn handen heel duidelijk. Hij knijpt super hard in zijn wapen en zijn arm begint ervan te trillen.
"Jace", zeg ik en ik kom dichterbij staan. Hij kijkt me aan en knik kort naar z'n arm. Zijn greep verslapt en zijn gezicht ontspant.
"Maar oké, doei, Jason", spuwt Olivia eruit. Ze kijkt Jace nog eens vuil aan en ze draait zich om. Ze wandelt chagrijnig weg van ons. Miluji kijkt ons verontschuldigend aan en volgt Olivia vervolgens.
"En? Wat ga jij doen?" vraagt Jace aan mij.
"Ik keer terug naar hen, denk ik." Ik werp een blik op de steeds kleiner wordende Olivia en Miluji. "Red jij je wel in je eentje?"
"Hoe weet je dat?" vraagt hij verbaasd.
"Kom op, ik weet alles. We hebben wel een relatie, hé!" zeg ik quasi-beledigd.
"Klopt, klopt", stemt hij ermee in.
"Bedankt dat je dat zei, voor Milu", zeg ik hem. Ik geef hem een klopje op z'n schouder.
"Ja, voor Miluji, ja..." zegt hij zachtjes. Ik draai me om en loop richting mijn vrienden.
"Tot later!" gil ik nog even naar achteren. Hij steekt z'n hand flauw op en ik loop verder.

Hopelihk was het leuk^-^

HangbrugWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu