Hangbrug

13

"Liv, wacht nou even!" jammer ik naar het meisje, dat ruim vijftig meter voor me alle planten opzij duwt. "Liv, ik ben moe!" roep ik naar haar. Maar ze reageert niet.
Ze stopt abrupt met lopen en draait zich om. "Miluji is weg, je gaat maar sneller lopen, of je blijft achter. Ik heb alle tijd nodig!" gilt ze naar me. Dit keer ben ik degene die niet reageert, ik weet dat ze gelijk heeft. We hebben niet alle tijd, en alles wat we hebben, hebben we nodig. Zelf heb ik geen idee hoe ernstig de situatie is, aangezien Olivia me niks wilt vertellen.
"Branny!" hoor ik iemand gillen. Mijn hoofd schiet omhoog en ik kijk rond. Het is de naam die Miluji me heeft gegeven, alleen komt het nu uit de mond van een jongen.
Jason.
"Jace?" gil ik terug. "En noem me niet zo", zeg ik er zwakjes achteraan.
"Hey, Branny", zegt Jason. Hij komt naast me lopen en klopt me op de rug.
"Alleen Milu mag me Branny noemen", mopper ik.
"Wat is er met mevrouw Stresskip vooraan?" vraagt hij.
"We zijn Milu kwijt, het blijkt dat ze eerder is weggerend. Alleen wilt Liv me niets vertellen", zeg ik kort.
"Typisch Olivia", fluistert Jason heel zacht en hij schudt zijn hoofd.
"Hè, wat?" vraag ik.
"Niets, niets." We trekken samen een sprintje, zodat we bij Olivia in de buurt komen.
"Wat moet dat hier?" snauwt Olivia meteen nadat we in een straal van drie meter bij haar in de buurt zijn gekomen.
"Ik, een persoon, geen dat, ben hier omdat ik jouw Brandon hier mag en omdat Miluji een aardig meisje is, ik kom helpen", antwoordt Jason haar snauw.
"Ga dan maar weer weg, we hebben jou niet nodig."
"Weet jij dan waar Miluji is?" vraagt hij. Een gemeen lachje verschijnt op zijn lippen. Olivia blijft meteen stilstaan. Ze draait zich tergend langzaam om. In plaats van de boze, woedende, blik die ik had verwacht, kijkt ze geschrokken.
"Jij. Jij weet het", zegt ze geschrokken.
"Misschien wel, misschien niet", zegt Jason en hij bestudeert zijn nagels.
"Vertel op, stuk ongeluk!" krijst Olivia en ze wilt hem te lijf gaan.
"Ik heb het gevoel alsof jullie elkaar al ietsjes te lang kennen, tijd voor een time-out tussen jullie", deel ik mee. Ik sleur Olivia mee en duw haar zacht tegen een boom aan. "Zit. En blijf hier zitten." Ik loop weg van Olivia, naar Jason.
"Wat weet je, hoe weet je het en wat is dat tussen Liv en jij?" vraag ik wanneer ik bij Jason sta.
"Ik weet waar Miluji zit, wie d'r hebben. Ik weet het omdat ik het zag, maar ik kan haar niet alleen helpen. Tussen mevrouw Driftkikker en mij is het... Gecompliceerd..."