Hangbrug

9

Ik slenter door de bossen. Olivia en Miluji slapen nog, ze weten dus niet dat ik nu het terrein verder verken, op zoek baar mogelijke reddingspogingen. Maar ik was wakker en ik verveelde me, ik had zeker geen zin om te wachten totdat zij wakker zouden worden, zodat ik kon zeggen dat ik de bossen en het terrein zou gaan verkennen. En het is wel lekker rustig zo.
"Hé!" gilt iemand. Ik draai me geërgerd om, ik zat me net te bedenken dat die rust lekker is, komt zo'n schreeuwend mens mijn rust verpesten. Hij komt op me afgelopen en ik kijk hem boos aan. Hij kijkt mij ook boos aan. Met zijn wapens in zijn handen loopt hij verder naar me toe. Ongeveer vijf meter voor mijn neus staat hij stil.
"Jou ken ik!" zegt hij.
"Echt?" vraag ik. Ik kijk de jongen wat beter aan en besef het me. "Jace", zeg ik verbaasd.
"Hé, Brandon!" Hij komt naar me toegelopen en stompt me vriendschappelijk op mijn schouder. "Ik had niet verwacht jou ooit nog tegen te komen", vertelt hij me eerlijk.
"Ik had het ook niet verwacht", mompel ik.
"Hoe heb je het overleefd, man?" Hij kijkt me oprecht verbaasd aan.
"Ik heb geen idee, hoezo?"
"De laatste keer dat ik je zag, stopte je met rennen - ookal was je aan het winnen - om te zeggen dat je moe was en ik je gewoon uit je lijden moest verlossen", zegt hij lachend.
"Ohja." Ik was de laatste ontmoeting van ons nog lang niet vergeten, en hij blijkbaar ook niet.

Beetje kort, sorry😅
XxThyrza