Hangbrug

15

Muluji staat aan de rand van de afgrond, bijna op de hangbrug. Maar ze staat er niet uit vrije wil. Drie mensen staan jubelend en schreeuwend om haar heen. Angstig deinst Miluji achteruit, steeds meer richting de hangbrug.
"Stap dan op de brug! Toe dan!" krijst het meisje van de groep.
"Toe dan, popje!" roept een van de jongens erachteraan.
Ze willen haar vermoorden, maar dan zonder haar zelf aan te raken. Ze willen haar van de brug af laten vallen. Samen met Jason en Olivia ren ik op de groep af. Het meisje krijgt ons als eerste in de gaten en ze begint meteen te krijsen. De twee jongens kijken daarom meteen onze kant op. Olivia gooit al direct een dolk naar hen toe. Het vlijmscherpe projectiel raakt één van de jongens in zijn arm, waardoor hij piepend op de grond valt.
"Steek ze! Steek ze dan!" schreeuwt hij naar zijn vrienden. Het meisje kijkt ons met een moordlustig gezicht aan.
"Jullie hebben het over jullie heen geroepen!" roept ze. "En jullie zijn de laatsten die wij moeten uitroeien", vervolgt ze met een grijns. Ze haalt haar glinsterende wapens uit de zak van haar vestje en ze werpt ze naar ons toe. Nog net optijd kan ik één van de ninjasterren ontwijken.
"Jullie mogen deze hebben ontweken, maar jullie zijn nog niet van me af!" krijst ze. Jason houdt zicht bezig met de andere jongen, die niet is geraakt door Olivia haar dolk. Olivia en ik houden ons bezig met het meisje, dat het gekste​ lijkt van het hele groepje, en daarmee ook het gevaarlijkst. We raken met haar in een gevecht, maar ze is goed. Het is alsof ze haar hele leven heeft getraind voor dit soort momenten. Maar zelfs de best getrainde persoon kan verslagen worden, wat blijkt uit het feit dat er een versleten dolk in haar borstkas steekt.
"Deze ronde hebben jullie gewonnen", zegt ze vermoeid. Ze kermt van de pijn. "Maar zie nu maar of jullie haar kunnen redden", fluistert ze. Ik kijk direct naar de hangbrug, waar de gewonde jongen nu ook staat. Hij probeert Miluji van de rand af te duwen. Ik trek een sprintje naar ze toe en tackel de jongen. We vallen op de grond en ik sla hem keihard in zijn gezicht.  Hij weet ons om te draaien en nu zit hij boven. Zijn handen knijpen de lucht uit mijn longen en mijn zicht begint wazig te worden. Hij is behoorlijk sterk en het lukt me niet om me los te krijgen. Net op het moment wanneer ik de hoop heb opgegeven, krijg ik weer adem. Het lichaam van de jongen valt op me en ik zie een mes uit zijn rug steken. Ik hap meteen naar adem en duw hem van me af.
"Dankje", zeg ik met veel moeite tegen Miluji. Ze heeft voor mij haar voornaamste regel gebroken: vermoord geen mensen en doe ze ook geen pijn. "Heel erg bedankt."
"Geen probleem, Branny", zegt ze zacht. Ze helpt me overeind.
"Nu zijn we nog maar met z'n vieren", deelt Jason mee. De drie lijken die er liggen, gooien we in de afgrond. Nadat dat gedaan is, begint Miluji opeens te giechelen.
"Wat?" vraag ik.
"Je vriendje is er", fluistert ze in m'n oor. Ik lach naar haar, maar ik ga er niet tegen in. Ze is er veel te blij mee en ik ga dat geluk niet van haar afpakken.

Ik heb deze week te veel geschreven van De Blauwe Glijbaan (ik herschrijf het), dus dit werd korter dan ik eerst wilde':)

Laat achter wat je ervan vond❤❤

XxThyrza