Balın

3."Dengesizler."

Multi; Karakterler 💞💜.

Hatam varsa kusura bakmayın. Vote ve yorumlarınız bekliyorum.😍😘💜

İyi okumalaar...

Kargaşa.

Beynimin içinde öyle sesler vardı ki, sanki içeride kargaşa var gibiydi. Kaşlarımı çatmak istesem de, hiçbir kasımı hareket ettirememiştim. Elimin üstünde ki sıcaklığı algılaya biliyordum.

Kaşlarımı tekrardan çatmaya çalışıp, gözlerimi açmaya çalıştım. Elimde ki sıcaklık hareketlenince, birisinin elimi sıkı sıkı tuttuğunu anladım.

"Güzelim, duyuyor musun beni?" sesleri boğuk boğuk duymam normaldi galiba.

Kendimi biraz daha zorlayıp, kısıkta olsa açmayı başarmıştım gözlerimi. İlk başta herşeyi bulanık görmem ile tekrardan kapamıştım gözlerimi.

"Balın...hadi aç gözlerini güzelim." erkek sesiydi. Aşinası olmadığım erkek sesi, endişesi bariz bir şekilde sesine yansımıştı.

Gözlerimi tekrardan açtığımda, burnumun dibine kadar girmiş olan barlas beklemiyordum açıkcası. Yüzünde ki endişe silinip yerine heyecana bırakırken hâlâ bana bakmaya devam ediyordu.

O ana kadar fark etmediğim burnumun üstünde ki oksijen maskesiyle, rahatça bir nefes çekmiştim. Bakışlarımı oda da gezdirdiğim de kimsenin olmadığı gördüm. Beni kim kurtarmıştı acaba? Annemi veya Şuraya haber vermişler miydi?

Tam maskeyi çıkarmak için elimi hareket ettirecektim ki, kapının açılmasıyla gözleri kan çanağına dönen Şura içeriye girmişti. Hıçkırarak hızla yanıma gelip, birden bana sarılmasıyla elimi tutan barlas geriye çekilmek zorunda kalmıştı.

"İyi misin ha? Nefes alabiliyor musun? Canın acıyor mu?" sorularını hıçkırıklarının verdiği zorlukla ardına ardına sırlamıştı. Beni tekrardan hastane yatağına bıraktığında yorgun bakışlarımı ona çevirdim.

Elimi maskeye atıp hafif aşağıya çekmiştim. Şura kaşlarını çatarak maskeyi tekrardan takmıştı.

"Uslu dur!" kızgın sesine gözlerimi devirip, ona baktım. Hem soru soruyor hem kızıyor. Gözlerim barlasa kaydığında yüzünde kırık bir tebessümle bize baktığını gördüm.

Şuranın da dikkatini çekmiş olacak ki, kafasını kaldırıp barlasa baktı. Hızla yerinden kalkıp barlasın yakalarına yapışmıştı. Gözlerim kocaman olurken bedenimi zorla kaldırmaya çalışıyordum.

"Ne yaptınız kardeşime ha?! Baran denilen adam sen misin?!" şuranın bileğini tuttuğum sırada kapı açılmıştı. Yardım ister gibi bakışlarım kapıya kaydığın da Baran Bey bize şaşkınlıkla bakıyordu. Şura hâlâ barlası sarsarken, bıkmış gibi kendimi yatağa bırakıp yardım isteyen bakışlarımı ona çevirdim.

Şaşkınlığından kurtulup hızla Şura ile barlasın yanına ilerledi. Barlasa baktığım da gülerek Şuraya bakıyordu. Cidde barlasın psikolojik bir sorunu mu vardı? Baran Bey aralarına girmek için hamlede bulunduğu sıra da Şuranın bakışları ona dönünce, şaşkınlıkla gözleri sonuna kadar açılmıştı resmen.

Şuranın elleri barlasın yakalarında kalırken, oda o şaşkınlıkla Baran Beye bakıyordu. Noluyordu yahu bunlara?

"Sen..." Şuranın titrek çıkan sesiyle, kafamı iyice kaldırıp gözlerine baktım. Kızarmış olan gözleri, bu sefer dolu dolu olmuştu. Baran Bey bir şey demeden barlası Şuranın elinden kurtarıp, hiç o bakışmalar yaşanmamış gibi bana dönmüştü.

"Nasılsın balın, iyi misin?" maskenin altından ona yorgunca tebessüm edip kafamı sallamakla yetindim.

"Ben karan adına...özür dilerim." mahçup bakışları üzerimde gezindikten sonra barlasa bakmıştı. Benim cevap vermeme kalmadan Şura hemen olaya girmişti.