"Seni öldürürüm, seni bitiririm Balın!" diye yüzüme haykırması ile korkuyla gözlerimi kapattım.
"Aç gözlerini, aç ulan!" yüzüme nefretle tıslarken, hıçkırarak açmıştım.
"Ne zaman söyleyecektin?" tuhaf bakışlarla bana bakarken, dudaklarımın arasından...
Ellerimi birbirine sürterken, korkulu bakışları üzerimde hissediyordum. Herkes delirmişim gibi bana bakıyordu. Sinirle bir nefes alıp, oturduğum yerden kalktım.
"Nereye gidiyorsun?" Şura'nın yönelttiği soru ile sonunda öfke ile patladım.
"İnanmıyorsunuz değil mi?! İnanmıyorsunuz! Oydu işte o! Tam mutfaktan çıkacağım sıra gördüm onu!" diye çığlık atarcasına bağırdığım da, Barlas sıkıntılı bir nefes almıştı.
"Kızım, böyle bir şeyin olması imkansız." Yavuz amca tedirgince bana bakarken, dolan gözlerimi kırpıştırdım.
"Neden inanmıyorsunuz? Gördüm işte o buradaydı!"
"Kamera! Kamera kayıtlarına bakalım." diye oturduğu yerden ayaklanan Barlas ile heyecanla ona döndüm.
"Kameralar aktif değil. Karan, onları Balın eve girdiğin de aktifleştirecekti." diye açıklamada bulunan Baran ile heyecanla çırpınan kalbim, hayalkırıklığı ile son bulmuştu.
"Bu eve girmesi imkansız..." diye kendi kendine konuşan Baranla, derin nefes aldım.
"O kızdı Baran, yemin ederim o kızdı. Evime kadar girmiş.." diye kendimi savunurken, yine o iğrenç bakışlar üzerime toplanmıştı.
Gözlerimi devirip, bu sefer hiçbir şey demeden salondan çıktım. Bana ne kadar inanmasalar da umrumda değildi. Nişanda ki o pis suratlı kızı nasıl unutabilirdim ki?
Şimdi de evime kadar girmişti. Nasıl girmişti hiçbir fikrim yoktu ama oydu işte. Bıkkın bir şekilde Karan'ın benim için hazırlattığı odaya girip, yatağa çöktüm.
Yatağa cenin pozisyonunda uzanırken, diğer elimde karnımı bulmuştu. Gözlerim yorgunlukla kapanırken, bir gün içinde yaşadığım olayların ağırlı ile daha fazla dayanamadan kendimi karanlığa teslim ettim.
*** Son kez ayna da kendime bakıp, buruk bir şekilde karnımı okşayarak odadan çıktım. Geçen günler içinde karnım daha belli olmaya başlamıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Balın'ınkıyafetleri)
Yavaş yavaş merdivenleri indiğim de, mutfaktan gelen kokular ile gülümsedim.
"Yine iş başındasın bakıyorumda Fatma abla." elindeki gözlemelerle bana döndüğün de kocaman gülümsemişti.
"Bende şimdi yanına çıkacaktım. Şükür inebildin aşağıya." masaya geçip oturduğum da, kafasını kaldırmadan Fatma ablanın yaptığı gözlemeleri midesine indiren Barlas'a bir bakış attım.
"Bugün şirkete gideceğim ya onun için hazırlandım. Ondan biraz geciktim, yoksa küçük yaramazım beni uyutur mu hiç(!)" alayla söylediğime Fatma abla küçük bir kahkaha atmıştı.
